Michał I Rumuński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
→Przejęcie władzy przez komunistów i emigracja: drobne merytoryczne |
||
Linia 60:
W marcu 1945 nacisk ZSRR (do [[Bukareszt]]u przyjechał [[Andriej Wyszynski]]) zmusił Michała do powołania rządu [[Petru Groza|Petru Grozy]], zdominowanego faktycznie przez [[Rumuńska Partia Komunistyczna|Rumuńską Partię Komunistyczną]] (PCR). W lipcu tego samego roku [[Józef Stalin]] nadał Michałowi sowiecki [[Order Zwycięstwa]] za osobistą odwagę, jaką król wykazał się w trakcie obalenia Antonescu, za zaprzestanie wojny przeciwko wojskom sprzymierzonym i za wydanie rozkazu wstrzymania ognia. Od sierpnia 1945 do stycznia 1946 miał miejsce tzw. ''strajk królewski'' – Michał podjął bezskuteczną próbę przeciwstawienia się komunistycznemu rządowi Petra Grozy, odmawiając podpisywania dekretów.
30 grudnia 1947 król Michał I został zmuszony do abdykacji (w razie odmowy komuniści zagrozili mu zabiciem kilkuset studentów o prokrólewskich sympatiach aresztowanych podczas protestów), a 3 stycznia 1948 do [[Migracja ludności|emigracji]]<ref name=":02">{{Cytuj |autor = Bogumił Luft |tytuł = Od abdykacji Michała I minęło 70 lat, ale większość Rumunów żegnała go jak monarchę |data = 2017-12-17 |data dostępu = 2017-12-30 |url = https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/historia/1731142,1,od-abdykacji-michala-i-minelo-70-lat-ale-wiekszosc-rumunow-zegnala-go-jak-monarche.read |język = pl}}</ref>.
Był ostatnim żyjącym kawalerem Orderu Zwycięstwa.
| |||