Lepnica zielonawa: Różnice pomiędzy wersjami
gatunek rośliny
Usunięta treść Dodana treść
Nowa strona: {{Takson infobox | nazwa = Lepnica zielonawa | obrazek = | opis obrazka = | systematyka_ref=<ref name=apweb>{{cytuj stronę |url=http://www.mobot.org/M... |
(Brak różnic)
|
Wersja z 11:40, 2 sty 2018
Lepnica zielonawa (Silene chlorantha (Willd.) Ehrh.) – gatunek rośliny z rodziny goździkowatych. Występuje w Europie oraz na Ałtaju[2]. W Polsce rośnie w rozproszeniu w części niżowej[3].
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Klad | |
Klad | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
lepnica zielonawa |
Nazwa systematyczna | |
{{{nazwa łacińska}}} (Willd.) Ehrh. Beitr. Naturk. [Ehrhart] 7: 144. 1792 |
Morfologia
- Łodyga
- Naga, o wysokości 30-90cm[4].
- Liście
- Szorstkie na brzegu[4].
- Kwiaty
- Zielonawe, zebrane w wierzchotki, te z kolei zebrane w jednostronnie zwieszone, kiściowate grono. Szypułki nagie. Matowy, nagi, dziesięcionerwowy kielich z delikatną, woskową powłoką. Tępe ząbki kielicha. Płatki korony żółtawobiałe, głęboko rozcięte. Paznokieć nagi, rozszerzony pod płatkiem w ząbkowane uszy. Przykoronek tworzą dwa króciutkie ząbki[4].
- Owoc
- Torebka ze znacznie krótszym od niej trzoneczkiem[4].
Biologia i ekologia
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Rośnie w murawach napiaskowych i borach sosnowych. Liczba chromosomów 2n = 24[5].
Zagrożenia i ochrona
Roślina umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia)[6].
- ↑ Stevens P.F.: Caryophyllales. Angiosperm Phylogeny Website, 2001–. [dostęp 2018-01-02]. (ang.).
- ↑ Silene chlorantha na Plants of the World. [dostęp 2017-12-29]. (ang.).
- ↑ Zając A., Zając M.: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej, Instytut Botaniki, Uniwersytet Jagielloński, 2001. ISBN 978-83-61191-72-8.
- ↑ a b c d Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969
- ↑ Rutkowski Lucjan: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.