Juhas: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
nazwy zawodów piszemy małą literą |
Sianokosy w beskidach są na przełomie czerwca i lipca. Żniwa są na początku sierpnia |
||
Linia 4:
Baca zazwyczaj szukał juhasów poprzez rodzinę, znajomych i zawierał z nimi umowę zwaną ''zjednaniem'' lub ''pojednaniem''<ref name=":0">{{Cytuj|autor=Bronisława Kopczyńska-Jaworska|tytuł=Tradycyjna gospodarka sezonowa w Karpatach Polskich|data=1969|wydawca=Zakład Narodowy im. Ossolińskich}}</ref>. Słowo pochodzi z [[Język węgierski|języka węgierskiego]] ''juhász'' – owczarz<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.slownik-online.pl/kopalinski/38A327A3667CC0E5C12565EC0058E10A.php|tytuł=Słownik wyrazów obcych|nazwisko=Kopaliński|imię=Władysław|data dostępu=2010-02-25}}</ref>. Spotykana czasami w literaturze forma żeńska ''juhaska'' jest wymysłem literatów i jest błędna – w Tatrach dziewczęta nigdy nie wypasały owiec, zaś te pasące krowy nazywane były pasterkami<ref>{{Cytuj|autor=Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski|tytuł=Wielka encyklopedia tatrzańska|data=2004|isbn=83-7104-009-1|miejsce=Poronin|wydawca=Wydawnictwo Górskie}}</ref>.
Juhasi zobowiązani byli do pracy na hali przez cały sezon, chociaż czasem byli zwalniani z obowiązków na 1 lub 2 dni albo na czas [[Sianokosy|sianokosów]], czyli zwykle w początkach
W pierwszej połowie XX w. na jednego juhasa przypadało średnio 100 [[Owca|owiec]]<ref>{{Cytuj|autor=Włodzimierz Karkoszka, Ryszard Kostuch|tytuł=Gospodarowanie na łąkach i pastwiskach górskich|data=1967}}</ref>.
|