Wersja z 13:38, 17 sie 2014 edytuj MalarzBOT (dyskusja \| edycje) Boty, Uprawnieni do logowania się z zablokowanych adresów IP 4 834 515 edycji m MalarzBOT: Nagłówki w mobilnej wersji Wikipedii ← poprzednia edycja		Wersja z 11:55, 6 sty 2018 edytuj anuluj edycję MalarzBOT (dyskusja \| edycje) Boty, Uprawnieni do logowania się z zablokowanych adresów IP 4 834 515 edycji m MalarzBOT: przenoszę odnośniki bezpośrednio za poprzedzający tekst (WP:CHECK#67) następna edycja →
Linia 3: Chcąc wydobyć cienkie kreski rysunku nacina się lekko powłokę ceraty. Grube kreski uzyskuje się zdrapując igłą warstwę gumową ceraty aż do samej tkaniny, albo wypalając gumę rozgrzaną igłą. Do drukowania używa się rozrzedzonej farby olejnej, która zbiera się w wyciętych zagłębieniach lub też wsiąka w odsłoniętą tkaninę, stanowiącą spód ceraty. Elastyczność ceraty ułatwia drukowanie, dając przy tym charakterystyczne efekty światłocieniowe. Technikę ceratorytu wynalazł [[Feliks Jabłczyński]] na początku XX wieku. Zainteresowany tworzeniem akwafort, starał się ominąć przepisy w zaborze rosyjskim zakazujące posiadania prasy akwafortowej dla prywatnego użytku. Wycinanie w miękkich matrycach umożliwiało wykonywanie druków przy pomocy [[wyżymaczka\|wyżymaczki]].<ref>{{cytuj książkę \|autor=Irena Jakimowicz \|tytuł=Pięć wieków grafiki polskiej \|wydawca=Muzeum Narodowe w Warszawie\|miejsce=Warszawa \|rok=1997}}</ref>. {{Przypisy}}

Ceratoryt: Różnice pomiędzy wersjami