Duchowieństwo: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Historia w Polsce ==

Jako stan społeczny (a więc w innym sensie) duchowieństwo wyodrębniło się w Polsce w XIII wieku, kiedy arcybiskup [[Henryk Kietlicz]] uzyskał od książąt piastowskich [[przywilej]]e borzykowski (1210) i wolborski (1215), nadające immunitety sądowy i podatkowy dobrom kościelnym. Tym samym Kościół w Polsce wyodrębnił się spod władzy książąt, zwolniony z podatków na rzecz państwa i poddany wyłącznie własnym sądom kościelnym. W średniowieczu duchowieństwo miało największy bezpośredni wpływ na ludność danego państwa, a pośredni poprzez [[papież]]a i [[biskup]]ów na króla i władców tego kraju. Przykładem może być pełnienie przez [[prymas]]a urzędu [[Interrex (Polska)|interrexa]]. Od innych średniowiecznych stanów różnił się tym, że był zasilany wyłącznie przez osoby z innych stanów, a to ze względu na obowiązujący w Kościele rzymskokatolickim [[celibat]].