Kułak: Różnice pomiędzy wersjami

Według klasyfikacji urzędowej chłopi zostali podzieleni na biedniaków, średniaków i kułaków. Biedniak był pozytywny, średniak neutralny, kułak – godny napiętnowania. Piętnowany był m.in. przy pomocy [[Artykuł prasowy|artykułów prasowych]], [[reportaż]]y radiowych, [[Utwór literacki|utworów literackich]], [[plakat]]ów. Na rysunkach był przeważnie osobnikiem o złośliwym wyrazie twarzy, ubranym "po pańsku" ([[Marynarka (ubranie)|marynarka]], [[kamizelka]], często widoczny łańcuszek do zegarka kieszonkowego). W reportażach opisywany był jako osobnik, który chowa [[Zboża|zboże]], nie chcąc podzielić się z innymi, potrzebującymi. Kułaków należało „rozkułaczyć”, czyli odebrać im [[majątek|majątki]]. Preferowaną formą własności rolnej była własność [[Państwowe gospodarstwo rolne|państwowa]] lub [[Spółdzielnia|spółdzielcza]], które powstawały w wyniku [[Kolektywizacja|kolektywizacji]]. Również średniacy byli pod lupą i należało ich pilnować, „neutralizować”, aby nie stali się kułakami. Ataki na kułaków skończyły się w [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]] w końcu [[Lata 50. XX wieku|lat 50. XX w.]], a w latach 70. władze [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|partyjne]] i państwowe zaczęły wręcz promować dobrze gospodarujących i przedsiębiorczych [[rolnik]]ów.

 

<ref name="kanibale">{{cytuj książkę |tytuł=Wyspa kanibali. Deportacja i śmierć na Syberii |autor=Nicolas Werth |wydawca=Wydawnictwo Znak |rok=2011 |isbn=978-83-240-1624-2}}</ref>

<ref name="Solz">{{cytuj książkę |tytuł=Archipelag Gułag 1918-1956|autor=Aleksander Sołżenicyn|wydawca=Wydawnictwo Znak |rok=2008|tom=3|str=333|isbn=978-83-7510-343-4}}</ref>