Śląsk: Różnice pomiędzy wersjami

Po zakończeniu II wojny światowej prawie cały niemiecki Śląsk (wraz z Pomorzem Zachodnim, częścią Brandenburgii i Prus Wschodnich) przekazany został Polsce na mocy decyzji tzw. [[wielka trójka|wielkiej trójki]] w zarząd. Pozostałe przy Niemczech fragmenty Prowincji Śląskiej włączono do [[Brandenburgia|Brandenburgii]] i [[Saksonia|Saksonii]]. Zamieszkała tu dotąd ludność niemiecka, a gdzieniegdzie czeska, została decyzją [[Sojusznicza Rada Kontroli Niemiec|Sojuszniczej Rady Kontroli]] z 20 listopada 1945 przymusowo wysiedlona. Jej miejsce zajęli przesiedleńcy zza nowej granicy na wschodzie, z [[Kresy Wschodnie|Kresów Wschodnich]], głównie z [[Wołyń|Wołynia]], wschodniej [[Galicja (Europa Środkowa)|Galicji]] i [[Wileńszczyzna|Wileńszczyzny]] oraz mieszkańców Polski środkowej<ref name="Nowa Encyklopedia Powszechna PWN" />. Na obszarze Śląska do końca 1945 r. znalazło się ponad 430 tys. wysiedlonych z Kresów Wschodnich oraz ponad 700 tys. osadników z centralnej Polski, jednocześnie od czerwca odo końca 1945 r. wysiedlono ok. 500 tys. osób narodowości niemieckiej z terenów przy nowej granicy polsko-niemieckiej. Według spisu ludności z 14 lutego 1946 r. na 4,775 mln ludzi na Śląsku (w tym 1,62 mln na przedwojennym polskim Śląsku) żyło 1,40 mln Niemców (w tym 0,02 mln na terenach należących do Polski przed wojną). Po konferencji poczdamskiej zaczęto przesiedlenia na większą skalę<ref name=":0" />. Ogółem do stycznia 1947 napłynęło na teren Dolnego i Górnego Śląska 2 630 000 osób<ref name="Nowa Encyklopedia Powszechna PWN" /> z terenów wschodnich. Jedynie na Górnym Śląsku pozostała część miejscowej ludności, tzw. [[autochton]]ów. [[Armia Czerwona]] przekazywała stopniowo od 1945 roku miejscowości i obrabowane zakłady, czasem jednak także zabierała, np. [[Świętoszów]] z poligonem.