Roman Malinowski: Różnice pomiędzy wersjami

|funkcja = [[MarszałkowieMarszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej|Marszałek Sejmu PRLPolskiej Rzeczypospolitej Ludowej]]

|do = 223 czerwca 1989

'''Roman Malinowski''' (ur. [[26 lutego]] [[1935]] w [[Białystok|Białymstoku]]) – [[Polska|polski]] polityk, działacz [[Ruch ludowy|ruchu ludowego]].

W latach1980 [[Ministerstwo Przemysłu Spożywczego i Skupu|minister przemysłu spożywczego i skupu]], w okresie 1980–1985 [[Wiceprezeswiceprezes Rady Ministrów|wicepremier]], w latach 1985–1989 [[Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej|marszałek Sejmu]] [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]], w latach 1981–1989 prezes [[Zjednoczone Stronnictwo Ludowe|ZSLZjednoczonego Stronnictwa Ludowego]] (1981–1989).

W 1948 ukończył szkołę podstawową, w 1952 szkołę średnią, a w 1956 studia na Wydziale Rolnym [[Szkoła Główna Handlowa w Warszawie|Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie]]. W 1972 uzyskał stopień [[doktor (stopień naukowy)|doktora]] [[nauki ekonomiczne|nauk ekonomicznych]] w [[Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR|Wyższej Szkole Nauk Społecznych]] przy [[Komitet Centralny Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej|KC PZPR]]SGPiS.

W latach 1948–1956 działał w [[Związek Młodzieży WiejskiejPolskiej|Związku Młodzieży WiejskiejPolskiej]], a od 1956 w [[Zjednoczone Stronnictwo Ludowe|Zjednoczonym Stronnictwie Ludowym]]. Od 1956 do 1957 zasiadał w Zarządzie Głównym [[Gminna Spółdzielnia „Samopomoc Chłopska”|Związku Samopomocy Chłopskiej]] na satnowisku instruktora. W latach 1957–1958 pracowałbył starszym radcą w [[Główny Urząd Statystyczny|Głównym Urzędzie Statystycznym]], od 1958 do 1963 ekonomistą w Centralnym Związku Spółdzielni Oszczędnościowo-Pożyczkowej, a w okresie 1963–1958 w Wydziale Ekonomiczno-Rolnym Naczelnego Komitetu ZSL. W latach 1969–1973 był zastępcą członka NK ZSL. Od 1969 do 1971 pełnił funkcję wiceprezesa Centralnego Zarządu Związku Spółdzielni Mleczarskich.

W latach 1971–1973 był przewodniczącym prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [[Łódź|Łodzi]]. Od 1971 do 1973 pełnił funkcję wiceprezesa łódzkiego Wojewódzkiego Komitetu ZSL. Pełnił urząd [[Wojewodowie PRL (1973–1989)|Wojewody]] [[Województwo łódzkie (1945–1975)|Łódzkiego]]. 22 października 1975 zasiadł w prezydium NK ZSL jako jego sekretarz (sekretarzem był do kwietnia 1980). ByłPełnił mandat posła posłem na [[Sejm PRL]] [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VII kadencji|VII]], [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VIII kadencji|VIII]] i [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej IX kadencji|IX]] kadencji (1976–1989). W czasie [[Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej IX kadencji|IX kadencji]] (1985–1989) był [[Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej|marszałkiem Sejmu]]. Od kwietnia 1980 do listopada 1985 był [[Wiceprezes Rady Ministrów|wicepremierem]], a od kwietnia do października 1980 [[ministerstwo Przemysłu Spożywczego i Skupu|ministrem przemysłu spożywczego i skupu]]. W latach 1981–1989 pełnił funkcję prezesa ZSL.

Od maja 1983 do maja 1987 członek Rady Krajowej [[Patriotyczny Ruch Odrodzenia Narodowego|PRONPatriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego]]. Przewodniczący Krajowej Rady [[Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej|Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej]] od 1987 do 1991. Inicjator Konferencji Przewodniczących Parlamentów Europy, USAStanów Zjednoczonych i Kanady – sygnatariuszy [[Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie|OBWEOrganizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie]] w [[Warszawa|Warszawie]] w 1988. W 1982 został przewodniczącym Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Wincentego Witosa w Warszawie, który został odsłonięty w 1985<ref>J. Sałkowski, T. Iwanowska, ''Na odsłonięcie pomnika Wincentego Witosa – a Polska winna trwać wiecznie'', Warszawa 1985, str. 21</ref>. Zwolennik rozmów z opozycją. Współtwórca koalicji ZSL, [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”|„Solidarności”]], ZSL i [[Stronnictwo Demokratyczne|SDStronnictwa Demokratycznego]] w [[Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej X kadencji|Sejmie kontraktowym]] w 1989. W 1989, w wyniku przekształcenia ZSL, przystąpił do [[Polskie Stronnictwo Ludowe „Odrodzenie”|PSL-Odrodzenie]].Polskiego WStronnictwa okresieLudowego [[III Rzeczpospolita|III RP„Odrodzenie”]], a należałnastępnie do [[Polskie Stronnictwo Ludowe|Polskiego Stronnictwa Ludowego]]. Został przewodniczącym Zespołu Doradców przy przewodniczącym Rady Naczelnej PSL. W 2005 wysuwany przez PSL na honorowego przewodniczącego obrad [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejmu]] z okazji 25-lecia „Solidarności”. Od 2009 do 2017 zasiadał w Radzie [[Instytut Lecha Wałęsy|Instytutu Lecha Wałęsy]].

Od 1981 do 1986 przewodniczył Radzie Gospodarki Żywnościowej. W 1987 był członkiem komitetu honorowego (honora komitato) na 72. [[Światowy Kongres Esperanto|Światowym Kongresie Esperanto]]<ref>''Kangresa libro 1987 julio 25 – auxgusto 1, 72a Universala Kongreso de Esperanto''</ref>, na którym mówił o pomyśle utworzenia Światowego Centrum Esperanta w Białymstoku<ref>{{Cytuj stronę | url = https://web.archive.org/web/20161115133345/http://www.fundacjazamenhof.pl/index.php/9-blog/11-roman-dobrzynski-o-fundacji | tytuł = Roman Dobrzyński o Fundacji | opublikowany = fundacjazamenhof.pl}}</ref>. W 2011 zasiadał w honorowym komitecie ds. obchodów jubileuszu 80 lat „[[Zielony Sztandar|Zielonego Sztandaru]]”.

Autor wielu prac naukowych i publicystycznych z zakresu polityki agrarnej, ekonomiki rolnictwa, problemów społeczno-gospodarczych i politycznych. Odznaczony m.in. [[Order Sztandaru Pracy|Orderem Sztandaru Pracy]] I klasy oraz Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim [[Order Odrodzenia Polski|KrzyżemOrderu OficerskimOdrodzenia Polski]] i KawalerskimZłotym Orderu[[Krzyż OdrodzeniaZasługi|Krzyżem PolskiZasługi]] (1964).