Sakramentarz tyniecki: Różnice pomiędzy wersjami

Okazała forma [[rękopis|manuskryptu]] świadczy o jego przynależności do tzw. rękopisów królewskich, które spełniały nie tylko funkcję liturgiczną, ale były także wyrazem splendoru monarchii. Liczący 234 pergaminowe karty kodeks zawiera 2 całostronicowe [[Iluminacja książki|miniatury]] figuralne (Maiestas Domini i Ukrzyżowanie), 2 całostronicowe inicjały plecionkowe (V oraz D) oraz 38 barwionych purpurą stron zapisanych złotymi i srebrnymi literami. Rękopis zdobią [[bordiura|bordiury]] tworzące prostokątne ramy wypełnione motywami liści i palmet, uzupełnione plecionką, a także kilkanaście mniejszych inicjałów wypełnionych złotą lub srebrną plecionką z motywami roślinnymi. Artystyczne zdobienia księgi i kompozycja miniatur figuralnych pozwalają zaliczyć iluminacje do jednych z najpiękniejszych dzieł późnej fazy rozwoju tzw. ottońskiej szkoły malarskiej w Kolonii<ref>[http://www.bn.org.pl/download/document/1236004281.pdf Nad złoto droższe. Skarby Biblioteki Narodowej]</ref> ([[sztuka ottońska]]).

 

{{Przypisy}}