Dynastia Liu Song: Różnice pomiędzy wersjami

Wendi, czując się zagrożony przez swojego brata [[Liu Yikang]]a, doprowadził do jego śmierci w roku 451, tylko po to by dwa lata później zostać zabitym przez swojego syna [[Liu Shao]] (453). Ten ostatni rozpoczął proces eliminacji członków rodu cesarskiego nielojalnych w stosunku do siebie, by wkrótce zostać obalonym przez siły opozycji skupione wokół jego brata Liu Juna (cesarz [[Liu Song Xiaowudi|Xiaowu]] (453–464), który wcześniej prowadził kampanie przeciwko Manom. Próba odsunięcia wuja Xiaowudi od namiestnictwa ważnej prowincji Jing w środkowym biegu Jangcy doprowadziła do jego buntu w roku 454, który jednak został stłumiony. Następne lata panowania Xiaowudi przyniosły śmierć wielu innym członkom jego rodziny, których podejrzewał o zdradę. By kontrolować pozostałych przy życiu namiestników wywodzących się z rodu cesarskiego cesarz zaczął im przydzielać specjalnych urzędników, ''dianqian'', którzy mieli służyć jako jego szpiedzy. Po śmierci Xiaowudi w roku 464 szybko okazało się, że jego syn Liu Ziye (cesarz [[Liu Song Qianfeidi|Qianfei]], 464–465) nie jest mniej okrutny niż ojciec. Jego postępowanie doprowadziło do wybuchu rebelii i zimą 465 roku Qianfeidi został obalony przez pucz, który postawił na czele cesarstwa jego wuja Liu Yu (cesarz [[Liu Song Mingdi|Ming]], 465–472), jednego z wielu młodszych braci Xiaowudi. Władza Mingdi natychmiast spotkała się z zorganizowanym oporem sił skupionych wokół dziesięcioletniego brata Qianfeidi, [[Liu Zixun]]a, którego popierało wielu jego braci dzierżących namiestnictwa prowincji. Ponieważ Mingdi miał po swej stronie większość swoich braci, konflikt ten stał się znany jako „[[wojna wujów i bratanków]]”. Jedną z motywacji buntu Liu Zixuna mogło być rzeczywiście odsunięcie od władzy linii Xiaowudi. Mimo że w pewnym momencie Mingdi w pełni kontrolował tylko jedną [[Komanderia|komanderię]], ostatecznie to on zwyciężył w trwających ponad rok walkach. Mingdi był nie mniej okrutny niż jego poprzednicy i po doprowadzeniu do śmierci całego potomstwa Xiaowudi, podczas swojego panowania wyeliminował jeszcze czterech z pięciu swoich braci. Po śmierci Mingdi w 472 tron objął jego dziewięcioletni syn Liu Yu (cesarz [[Liu Song Houfeidi|Houfei]], 472–477), zaś rzeczywista władza stała się przedmiotem rywalizacji pomiędzy dwoma wpływowymi dowódcami, [[Shen Youzhi]] i [[Qi Gaodi|Xiao Daochengiem]]. Siłom Xiao Daochenga w roku 474 udało się stłumić bunt ostatniego żyjącego brata Mingdi, [[Liu Xiufan]]a, i stał się on w ten sposób dominującą siłą na dworze. Kiedy w roku 477 Xiao Daocheng zdjął z tronu Houfeidi i zastąpił go jego młodszym jeszcze bratem, Liu Zhunem (cesarz [[Liu Song Shundi|Shun]], 477–479), sprawujący namiestnictwo Jianglingu Shen Youzhi podniósł bunt, został jednak pokonany. Po tym wydarzeniu w roku 479 Xiao Daocheng sam przyjął tytuł cesarski, zakładając nową [[Południowa dynastia Qi|dynastię Qi]], która zastąpiła dynastię Liu Song<ref>Cunrui Xiong, ss. 17, 220, 401, 461; Graff, ss. 87–88; Chittick, ss. 34–35, 50, 52–53, 57–59.</ref>.

 

{{Przypisy}}