Późniejsza dynastia Jin: Różnice pomiędzy wersjami

Założycielem dynastii był [[Shi Jingtang]], zięć [[Li Siyuan]]a, władcy poprzedniej dynastii, [[Późniejsza dynastia Tang|późniejszej Tang]]{{odn|Mote|1999|s=13}}. Shi wzniecił bunt przeciwko swemu władcy z pomocą [[Kitanowie|Kitanów]], którzy pokonali tangowskie armie i osadzili go na tronie jako ''de facto'' marionetkę{{odn|Mote|1999|s=65}}. W zamian oddał ich państwu teren na północy Chin, tzw. [[Szesnaście Prefektur]] – tereny od [[Datong]]u w [[Shanxi]] przez ziemie dzisiejszego [[Pekin]]u i prowincji [[Hebei]]. W ten sposób Kitanowie zyskali dostęp do Chin właściwych, bo obszar ten obejmował strategiczne przejścia między [[Mandżuria|Mandżurią]] a [[Nizina Chińska|Niziną Chińską]]{{odn|Mote|1999|s=65}}. Wobec bardzo silnego niezadowolenia z podporządkowanej Kitanom pozycji{{odn|Mote|1999|s=65}}, drugi władca dynastii, Shi Chonggui, próbował zerwać stosunki z Liao i usamodzielnić się{{odn|Mote|1999|s=13}}. Po kilku latach walk, w których Kitanowie ponosili czasem porażki (w jednej z bitew o mało nie zginął ich władca), ostatecznie obalili oni Shi Chongguia; w 847 Kitanowie zdobyli stolicę Jin, [[Kaifeng]] (podówczas Bian), gdzie cesarz Kitanów koronował się na władcę Liao, tym samym proklamując się władcą Chin. Wkrótce potem wycofał się jednak na północ, pozostawiając południowe tereny w rękach kolejnego watażki, który mianował swe państwo [[Późniejsza dynastia Han|dynastią Han]]{{odn|Mote|1999|s=66}}.