VHS: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Aktualizacja hiperłączy. |
|||
Linia 16:
System został opracowany przez firmę [[JVC]] w roku 1976. Pierwszym [[magnetowid]]em systemu produkowanym seryjnie był JVC HR-3300 zaprezentowany w połowie 1976 roku. W latach osiemdziesiątych VHS wygrał walkę o prymat na rynku z konkurencyjnymi formatami [[Betamax]] (opracowanym przez [[Sony]]) oraz [[video 2000]] ([[Philips]]), które były bardziej zaawansowane [[technologia|technologicznie]]. O zwycięstwie formatów zadecydowała niska cena VHS oraz błędy w polityce firmy SONY, która kupując pod koniec [[lata 80. XX wieku|lat 80.]] [[licencja (prawo)|licencje]] na VHS zaprzestała [[promocja (marketing)|promocji]] Betamaxa oraz zakazała wydawania na swoim nośniku filmów [[pornografia|pornograficznych]], które na VHS były ogólnie dostępne.
Z dniem 28 października 2008 firma [[JVC]] zakończyła produkcję uprzednio nagranych nośników VHS dla dystrybutorów filmowych. Produkowała je jako ostatnia<ref>{{cytuj stronę| url =http://nt.interia.pl/news/ostatnie-swieta-z-kasetami-vhs,1233362 | tytuł =Ostatnie święta z kasetami VHS | data dostępu = 28 marca 2010| autor = | opublikowany =interia.pl | praca = | data = 23 grudnia 2008 | język =pl | archiwum = http://web.archive.org/web/20100425183058/http://nt.interia.pl/news/ostatnie-swieta-z-kasetami-vhs,1233362 | zarchiwizowano = 25 kwietnia 2010}}</ref>. Powodem zakończenia produkcji było wyparcie popularnych "kaset" przez płyty [[DVD]]. Już w 2001 r. więcej filmów sprzedano na nowoczesnych nośnikach cyfrowych niż kasetach wideo z lat 80. i 90. XX w. Nadal istnieje ogromna kolekcja niewydanych na nośnikach cyfrowych [[program telewizyjny (audycja)|programów telewizyjnych]], a dostępnych na taśmach wideo. Firma [[Funai|Funai Electric]] zaprzestała produkowania czystych kaset VHS w 2016 roku. Była to ostatnia firma, która produkowała takie kasety.
== Dane techniczne ==
Linia 25:
Ciekawostką jest to, że wszystkie kasety nagrywane w standardzie [[PAL]] pozwalały na dokonanie dłuższego nagrania niż nominalny czas podany na kasecie (zwykle było to o około 7% więcej). W przypadku takiego samego nagrania w formacie [[NTSC]] deklarowana wartość była zgodna z faktycznym czasem nagrania.
W formacie VHS fonia zapisywana jest wzdłuż taśmy przy krawędzi; przy przesuwie 2,34 cm/sek uzyskuje pasmo 80 Hz—10 kHz. Niektóre modele z monofonicznym, wzdłużnym (liniowym) zapisem fonii, oferowały pasmo przenoszenia od 40 Hz do 11 kHz (m.in. producenci: [[Grundig]], [[Sanyo Electric|Sanyo]]). Mimo takich parametrów niektóre firmy produkujące magnetowidy VHS lansowały wersję stereofoniczną zapisu wzdłużnego - aby poprawić dynamikę oraz stosunek sygnał/szum używane były popularne systemy redukcji szumu, takie jak [[Dolby NR|Dolby B i C]]. Wobec rosnących wymagań co do jakości dźwięku opracowano w latach 80. metodę zapisu na poziomie [[hi-fi]] dodatkowymi głowicami wirującymi w głębszej warstwie taśmy tzw. [[multipleks głębokościowy]]. Sygnał wideo zapisywany jest "na" sygnale audio. Skos głowic audio jest inny od skosu ścieżek video, co znacząco niweluje zakłócenia między nimi. Osiągnięte pasmo: 20 Hz—20 kHz, dynamika około 90 dB. Magnetowidy tego typu oznaczone są VHS hi-fi, mają minimum 4 głowice na bębnie wizyjnym (2 video + 2 audio).
Przyjmuje się, że dla zachowania jakości obrazu nagranej na kasecie VHS przy konwersji do formatu cyfrowego należy zastosować rozdzielczość poziomą równą przynajmniej 240x4/3*2^0,5=~451 pikseli i rozdzielczość pionową równą dokładnie 576 (dla [[PAL]] B/G lub PAL D/K) lub 480/486 (dla [[NTSC]]) pikseli<ref>[http://web.archive.org/web/20090207192524/http://lipas.uwasa.fi/~f76998/video/conversion A Quick Guide to Digital Video Resolution and Aspect Ratio Conversions]</ref>.
| |||