Kampania śródziemnomorska: Różnice pomiędzy wersjami

|terytorium =

|dowódca1 = {{flaga|DEU|wariant=III Rzesza}} [[Erwin Rommel]]<br />{{flaga|DEU|wariant=III Rzesza}} [[Albert Kesselring]]<br />{{flaga|ITA|wariant=1861}} [[Benito Mussolini]] †<br />{{flaga|ITA|wariant=1861}} [[Pietro Badoglio]]<br />{{flaga|ITA|wariant=1861}} [[Ugo Cavallero]]<br />{{flaga|ITA|wariant=1861}} [[Rodolfo Graziani]]<br />{{flaga|FRA|wariant=Francja Vichy}} [[François Darlan]] †

|siły1 =

|siły2 =

|straty1 =

|straty2 =

Główne walki toczyły się w [[II wojna światowa w Afryce|Afryce]], na [[Kampania bałkańska 1941|Bałkanach]] i [[Kampania włoska w czasie II wojny światowej|we Włoszech]]. Jednym z czynników decydujących o powodzeniu kampanii były też bitwy morskie w zdecydowanej większości wygrane przez aliantów.

Wojnę na Bałkanach wywołali Włosi atakując [[28 października]] [[1940]] [[Grecja|Grecję]]. Mimo przewagi w ludziach i sprzęcie nie udało im się zająć kraju, Grecy przeszli nawet do kontrofensywy, przez co zagrozili [[Albania|Albanii]]. Wobec niepowodzenia ataku Mussolini po raz drugi poprosił Hitlera o pomoc. Operacja ataku na Grecję została opatrzona kryptonimem ''[[Kampania bałkańska 1941|Marita]]''. W międzyczasie wobec zamachu stanu w [[Jugosławia|Jugosławii]] Niemcy postanowili podbić także ten kraj. Operację rozpoczęto [[6 kwietnia]] 1941 i zakończyła się pełnym sukcesem państw Osi, mimo przysłania do Grecji brytyjskiego korpusu ekspedycyjnego.[[Plik:German paratroopers jumping From Ju 52s over Crete.jpg|thumb|left|200px|Niemieccy spadochroniarze lądują na Krecie]] Kampanię na Bałkanach zakończyła [[bitwa o Kretę|operacja Merkury]] – desant niemieckich spadochroniarzy na [[Kreta|Kretę]] i opanowanie wyspy przez wojska Osi, mimo znacznych strat.

Kampania na Półwyspie Apenińskim rozpoczęła się wraz z lądowaniem na Sycylii, ale główne walki w czasie tej kampanii toczyły się od września 1943. Rozpoczęły się one lądowaniem aliantów w [[Salerno]], [[Kalabria|Kalabrii]] i [[Tarent|Tarencie]] [[3 września]]. Wkrótce, w wyniku tajnych negocjacji z aliantami, [[Włochy]] podpisały kapitulację. Król i premier rządu włoskiego uciekli na tereny opanowane przez aliantów, a Niemcy rozbroili włoską armię. Dodatkowo Niemcy w wyniku operacji Eiche odbili duce z aresztu domowego. Uwolniony Benito Mussolini, wraz z grupką nadal lojalnych wobec niego faszystów, utworzył faszystowską [[Włoska Republika Socjalna|Włoską Republikę Socjalną]]. Dowódcą niemieckiego frontu został [[Albert Kesselring]]. Na jego polecenie przygotowano linię obronną zwaną [[Linia Gustawa|Linią Gustawa]] wzdłuż rzek Garigliano, [[Rapido (rzeka)|Rapido]], Sangro. Alianci posuwali się we Włoszech bardzo wolno, ze względu na trudne warunki terenowe oraz niszczenie linii komunikacyjnych przez wycofujących się Niemców. Linię Gustawa przełamano dopiero w maju [[1944]], po zdobyciu Monte Cassino przez [[2 Korpus Polski (PSZ)|II Korpus Polski]], mimo kilku wcześniejszych prób aliantów oraz [[Operacja Shingle|lądowania pod Anzio]], zatrzymanego przez Niemców. [[Rzym]] został wyzwolony [[4 czerwca]] 1944, przy aprobacie wiwatujących tłumów. Kolejne żmudne walki toczono na [[Linia Gotów|Linii Gotów]] do wiosny 1945, kiedy to załamał się niemiecki front. Wskutek działań partyzantów doszło do wybuchu kilku powstań w większych miastach na północy Włoch. [[28 kwietnia]] [[1945]] włoscy partyzanci schwytali Mussoliniego i rozstrzelali go. Jego zwłoki powieszono na stacji benzynowej w [[Mediolan]]ie. Niemcy skapitulowali na froncie włoskim [[2 maja]] [[1945]] i był to jednocześnie koniec działań wojennych w basenie Morza Śródziemnego.

{{osobny artykuł|Bitwa o Dodekanez 1943}}

== ZobaczUdział teżPolaków ==