Technologia wielkopłytowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Redukuję wywołanie Szablon:Przypisy i dodaję nagłówek |
m Dodano akapit pod nagłówkiem "Stosowane w Polsce systemy wielkiej plyty". Dodano akapit zaczyna się od "Na przełomie lat siedemdziesiątych..." |
||
Linia 35:
== Stosowane w Polsce systemy wielkiej płyty ==
Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych w Polsce odnotowano wzrost oddawanych mieszkań. Odbiło to się jednak na jakości realizowanych projektów. Po krótkim użytkowaniu budynków mieszkalnych, zauważyć można było fizyczne wady dotyczące m.in. przemarzania i przewiewania złączy pionowych i poziomych prefabrykatów wielkopłytowych. Efektem tego było powstawanie zawilgoceń i zagrzybień. W 1981 r. rząd wprowadził program, mający na celu likwidację wad budownictwa wielkopłytowego. Program skupiał się na zmniejszeniu energochłonności budynków. Realizowane były badania w naukowo-badawczych placówkach takich jak Wydział Budownictwa na Politechnice Śląskiej czy nieistniejącym już Instytucie Technologii i Organizacji Budownictwa.<ref>{{Cytuj |autor = www.nyloncoffee.pl |tytuł = Potencjał zmniejszenia energochłonności budynków wielkopłytowych, Publikacje: zmniejszanie energochłonności budynków wielkopłytowych {{!}}Grupa Stekra |data dostępu = 2018-01-31 |opublikowany = www.stekra.pl |url = http://www.stekra.pl/wiedza/publikacje/nik-o-polityce-mieszkaniowej.html |język = pl}}</ref>
W Polsce istniało kilka systemów wielkiej płyty, wśród nich systemy zamknięte (tylko elementy wielkopłytowe składane w jeden sposób, typizacja ograniczała się do powtarzalnego rozwiązania typu budynku, jego segmentu lub nawet tylko mieszkania) i otwarte (możliwość tworzenia różnych konfiguracji w ograniczonej liczbie typów budynków składających się na dowolny zespół urbanistyczny). Stosowanie systemów zamkniętych często miało ograniczony zasięg terytorialny.
| |||