Franciszek Kleeberg: Różnice pomiędzy wersjami

7 października 1920 roku wyznaczony został na stanowisko szefa Sztabusztabu w Dowództwie Okręgu Generalnego „Poznań” w Poznaniu{{odn|Dz., Pers.które MSWojsk.|loc=Nrw 40 z 20 października 1920następnym roku, s.zostało 1075}}przeformowane (późniejw [[Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VII|Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VII]]),{{odn|Dz. którePers. zajmowałMSWojsk.|loc=Nr do40 z 20 października 19221920 roku, s. 1075}}. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 28. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był [[14 Wielkopolski Pułk Artylerii Lekkiej|14 Pułk Artylerii Polowej]] w Poznaniu{{odn|Lista starszeństwa|1922|s=185}}. Do6 majapaździernika 19241922 pełniłroku obowiązkizostał dowódcywybrany [[14przewodniczącym Wielkopolskarady Dywizjanadzorczej Piechoty|14Hurtowni DywizjiSpółdzielni Piechoty]].Żołnierskich WOkręgu tymKorpusu okresieNr ukończyłVIII kursw informacyjnyPoznaniu{{odn|Hurtownia}}. dlaRównież wyższychw dowódców.pierwszej 6dekadzie października 1922 roku został powołanyodkomenderowany do radypełnienia nadzorczejobowiązków Hurtowni[[Dowódca Spółdzielnipiechoty Żołnierskichdywizyjnej|dowódcy Okręgupiechoty Korpusudywizyjnej]] Nr14 VIIIDywizji wPiechoty Poznaniu<ref>{{Cytujna |czas tytułchoroby =pułkownika Hurtownia[[Aleksander SpółdzielniZałęski|Aleksandra Żołnierskich OZałęskiego]]{{odn|Zmiany}}. K.7 VIIIlistopada w1922 Poznaniuroku |został czasopismomianowany =dowódcą [[Żołnierz14 Wielkopolski]]Wielkopolska Dywizja Piechoty|14 sDywizji =Piechoty]] 55w |wydanie=nrPoznaniu. 26|Obowiązki datamiał =objąć 28z listopadadniem 1 stycznia 1923 roku{{odn|Dz. urlPers. MSWojsk.|loc=Nr http://www.wbc47 z 25 listopada 1922 roku, s.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=134338 851}}</ref>. Dywizją dowodził do maja 1924 roku. W międzyczasie ukończył kurs informacyjny dla wyższych dowódców. Od czerwca 1924 roku do października 1925 roku przebywał we [[Francja|Francji]], gdzie studiował w Wyższej Szkole Wojennej ({{w języku|fr|École Supérieure de Guerre}}) i Centrum Wyszkolenia Piechoty w [[Wersal]]u oraz w Centrum Wyszkolenia Artylerii w [[Metz]]u. Po powrocie do kraju został II dyrektorem nauk w [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej Szkole Wojennej]] w Warszawie. W czasie [[przewrót majowy|przewrotu majowego 1926 roku]] opowiedział się po stronie władz legalnych<ref>{{cytuj|autor=Stanisław Haller|tytuł=Wypadki warszawskie od 12 do 15 maja 1926 r.|miejsce=Kraków|data=1926|s=23}}</ref>. 17 marca 1927 roku został mianowany dowódcą [[29 Dywizja Piechoty (II RP)|29 Dywizji Piechoty]] w Grodnie{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 94}}. 1 stycznia 1928 roku Prezydent RP [[Ignacy Mościcki]] awansował go na generała brygady ze starszeństwem od dnia 1 stycznia 1928 roku i 12. lokatą w korpusie generałów{{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 1 z 2 stycznia 1928 roku, s. 1}}. Przyjaźnił się z [[Władysław Sikorski|Władysławem Sikorskim]]<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Wójcikowski| imię = Włodzimierz | tytuł = Śladami ostatniej bitwy gen. Kleeberga | wydawca = Krajowa Agencja Wydawnicza | miejsce = Lublin | rok = 1985 | strony = 14 | isbn = 83-03-01102-2}}</ref>. W poniedziałek 3 sierpnia 1936 roku Prezydent RP mianował go dowódcą [[Dowództwo Okręgu Korpusu Nr III|Okręgu Korpusu Nr III]] w Grodnie<ref>{{cytuj|czasopismo=Polska Zbrojna|wydanie=nr 212|data=4 sierpnia 1936|s=1}}</ref>. Dwa lata później został dowódcą [[Dowództwo Okręgu Korpusu Nr IX|Okręgu Korpusu Nr IX]] w Brześciu. Stanowisko to zajmował do 8 września 1939 roku{{odn|Mierzwiński|1990|s=92}}.