Kwestionowanie ksiąg deuterokanonicznych wynika z istnienia dwóch różnych kanonów ksiąg Starego Testamentu funkcjonujących równolegle w pierwszych wiekach chrześcijaństwa: pierwszy kanon stanowiły księgi uznawane za natchnione przez Żydów żyjących na terenie Palestyny (Biblia hebrajska), natomiast drugi kanon stanowiły księgi tzw. kanonu aleksandryjskiego, czyli zawarte w [[Septuaginta|Septuagincie]], którymi posługiwali się Żydzi żyjący w diasporze, poza swoją ojczyzną<ref>[http://biblijna.strona.pl/teksty/ks_deutero.htm Księgi deuterokanoniczne]</ref>.
JudaizmObie religie oparte na Biblii hebrajskiej - zarówno judaizm (wywodzący się z tradycji starożytnych faryzeuszy), jak i [[karaimizm]] (wywodzący się z tradycji starożytnych saduceuszy), nie uznajeuznają ksiąg deuterokanonicznych kanonu aleksandryjskiego za natchnione. Kościół katolicki uznał za natchnione tylko część spośród tych ksiąg znajdującychi siętę wczęść kanonieokreśla aleksandryjskimmianem ''deuterokanonicznych'', uznając pozostałe księgi kanonu aleksandryjskiego za ''apokryfy''. Niemal w całości przyjęła je [[Cerkiew prawosławna]],. tymczasemTymczasem [[Protestantyzm|Kościoły protestanckie]] odrzuciły wszystkie księgi zawarte w Septuagincie, których nie zawierała Biblia hebrajska, przyjmując tożsamość między Biblią Hebrajską,hebrajską jakąużywaną posługiwalim.in. sięprzez żydów czy faryzeuszekaraimów, a chrześcijańskim Starym Testamentem. Stąd też w protestantyzmie w ogóle nie istnieje oddzielne pojęcie ''ksiąg deuterokanonicznych'', które wraz z innymi spoza kanonu włączone są do zbioru ''[[Apokryfy|apokryfów]]''.
== Księgi deuterokanoniczne w Starym Testamencie ==
