Kościół Świętej Trójcy w Żórawinie: Różnice pomiędzy wersjami

Na sklepieniach zachowała się częściowo [[manieryzm|manierystyczna]] [[polichromia]] datowana na lata 1600–1615, przypisywana nieznanym artystom, wykształconym najprawdopodobniej we Wrocławiu. W prezbiterium znajduje się przedstawienie Trójcy Świętej w asyście Czterech Ewangelistów. Na sklepienia [[Nawa główna|nawy głównej]] przedstawienie m.in. zmartwychwstania umarłych, Sądu Ostatecznego oraz wizerunki [[Panny Mądre i Panny Głupie|Panien Mądrych i Głupich]]. Dopełnieniem dla scen i postaci jest bogata dekoracja ornamentalna wypełniająca sklepienia i ściany.

Ołtarz główny, manierystyczny datowany na lata 1604–1605 jest przypisywany [[Gerhard Hendrik|Gerhardowi Hendrikowi]]. Składa się z dwóch części. Na zachowanej ''in situ'' [[piaskowiec|piaskowcowej]] [[mensa|mensie]], stała drewniana [[Nastawa ołtarzowa|nastawa]] (obecnie w zbiorach Muzeum Narodowym we Wrocławiu). Po jej bokach umieszczono dwa płaskorzeźbione orły, a wewnątrz Trójcę Świętą. W zwieńczeniu ołtarza w dekoracyjnej oprawie wznosi się Archanioł Michał oraz anioły trzymające ''[[arma Christi]]'', które symbolizują Mękę Pańską. Natomiast orły i Archanioł Michał symbolizują triumf Chrystusa.

Kolejnymi pamiątkami po Hanniwaldtach są dwa manierystyczne [[epitafium|epitafia]]. Pierwsze z nich upamiętnia rodziców Adama von Hanniwladta – Simona i Ewę. We wrocławskim Muzeum Narodowym prezentowany jest główny element epitafium, obraz pędzla [[BartholomaeusBartholomeus Spranger|BartholomaeusaBartholomeusa Sprangera]], niderlandzkiego malarza, działającego na dworze cesarskim w Wiedniu i Pradze. Na tym obrazie znajduje się scena Chrztu Chrystusa w [[Jordan]]ie. Drugie epitafium dedykowane jest Adamowi von Hanniwaldtowi i jego żonie Catherinie. Nagrobek flankują dwie postacie – figura [[Dawid]]a oraz [[Mojżesz]]a. Pośrodku zaś w niszy umieszczono koryncką kolumnę, przy której pierwotnie ustawiona była brązowa figura Chrystusa biczowanego dłuta [[Adriaen de Vries|Adriaena de Vries]] (obecnie prezentowana jest w warszawskim Muzeum Narodowym). [[Gerhard Hendrik]] wykonał pozostałą dekorację rzeźbiarską.

Pochodząca z 1597 roku [[ambona]], jest także zdekompletowana, zachował się jedynie kamienny kosz.