Adam Zagajewski: Różnice pomiędzy wersjami

Wywodzi się z programu krakowskiej [[Grupa „Teraz”|grupy „Teraz”.]], zaliczanej w poczet [[Nowej Fali]]<ref>{{Cytuj |autor = [[Janusz Drzewucki]] |autor r = Nowej Fali przygoda z poezją i polityką |tytuł = Smaki słowa. Szkice o poezji |data = 1999 |isbn = 83-7023-744-4 |miejsce = Wrocław |wydawca = Wydawnictwo Dolnośląskie}}</ref>. Po podpisaniu [[list 59|listu 59]] w 1975 był objęty zakazem druku. W 1978 podpisał deklarację założycielską [[Towarzystwo Kursów Naukowych|Towarzystwa Kursów Naukowych]] i był jego wykładowcą. Od 1981 roku mieszkał w [[Paryż]]u, a od 2002 roku na stałe w Krakowie. Członek redakcji ''[[Zeszyty Literackie|Zeszytów Literackich]]''. Laureat nagrody [[Nagroda Vilenica|Vilenica]] w 1996 i [[Nagroda Adenauera|Nagrody Adenauera]] w 2002. Jest członkiem [[Stowarzyszenie Pisarzy Polskich|Stowarzyszenia Pisarzy Polskich]]. Prowadził gościnnie warsztaty poetyckie w [[Studium Literacko-Artystyczne|Studium Literacko-Artystycznym]] na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]] w [[Kraków|Krakowie]]. Wykładał w Committee on Social Thought na [[University of Chicago|Uniwersytecie w Chicago]] oraz jako [[profesor wizytujący]] na University of Huston<ref>{{Cytuj stronę | url = http://socialthought.uchicago.edu/directories/full/faculty | tytuł = Faculty of The University of Chicago | język = en | data dostępu = 2015-07-13}}</ref><ref>{{Cytuj|tytuł=Adam Zagajewski|data dostępu=2017-10-21|opublikowany=www.uh.edu|url=http://www.uh.edu/cwp/faculty/zagajewski.htm}}</ref>.

Tworzy niemal wyłącznie wiersze białe i wolne. Przy tym definiuje poezję jako sztukę przetwarzania i układania wyrażeń myślowych. Wbrew wiodącemu prym [[postmodernizm (literatura)|postmodernizmowi]] uważa, że nie kształtowanie języka, ale sens jest najważniejszą cechą poezji. Dlatego nie ma w poezji Zagajewskiego niemal żadnych [[asyndeton]]ów, [[neologizm]]ów czy zniekształceń słownych. W jego poezji bardzo ważną rolę odgrywa tajemnica wpisana w przeżywanie współczesności. Oddalony od tradycji „tłumaczenia muzyki” na słowa, zajmuje się tylko jej sensem bardzo często starając się wyrazić nie sam utwór muzyczny, ale cechę takiego utworu. Jest miłośnikiem [[Fryderyk Chopin|Chopina]], [[Johann Sebastian Bach|Bacha]], [[Dmitrij Szostakowicz|Szostakowicza]] i [[Gustav Mahler|Mahlera]]. W jego poezji znajdują się także nawiązania do [[mityzacja|mityzacji]] rzeczywistości i [[Objawienie Pańskie|epifanii]]. Jest też prozaikiem<ref>{{Cytuj |autor = [[Leszek Bugajski]] |rozdział = Koniec zabawy |tytuł = Następni |data = 1982 |isbn = 83-07-00562-0 |miejsce = Warszawa |wydawca = Czytelnik}}</ref> i [[esej|eseistą]]<ref>{{Cytuj |autor = [[Janusz Drzewucki]] |rozdział = Demon rzeczywistości |tytuł = Smaki słowa. Szkice o poezji |data = 1999 |isbn = 83-7023-744-4 |miejsce = Wrocław |wydawca = Wydawnictwo Dolnośląskie}}</ref>.