Służba Więzienna: Różnice pomiędzy wersjami

'''Służba Więzienna''' ('''SW''') – polska umundurowana i uzbrojona formacja realizująca zadania w zakresie wykonywania kar [[Pozbawienie wolności|pozbawienia wolności]] i [[Tymczasowe aresztowanie|tymczasowego aresztowania]]. Podlega [[Ministerstwo Sprawiedliwości (Polska)|Ministrowi Sprawiedliwości]] i ma własną strukturę organizacyjną.

* "Nowy"„Nowy” Regulamin z 1966 wydany po 10 letnim okresie eksperymentów i modyfikacji wyżej wymienionych zarządzeń, dyrektyw i pism

Dyrektor Generalny Służby Więziennej jest przełożonym wszystkich funkcjonariuszy Służby Więziennej. Jest on powoływany i odwoływany przez [[Prezes Rady Ministrów|Prezesa Rady Ministrów]] na wniosek [[Ministerstwo Sprawiedliwości (Polska)|Ministraministra Sprawiedliwościsprawiedliwości]]. Dyrektor Generalny kieruje pracą Centralnego Zarządu Służby Więziennej, któremu podlega 15 Inspektoratów Okręgowych Służby Więziennej, Centralny Ośrodek Szkolenia Służby Więziennej w Kaliszu (w randze Inspektoratu) oraz Ośrodek Doskonalenia Kadr SW w Popowie. Na czele OISW stoi Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej powoływany przez Ministraministra Sprawiedliwościsprawiedliwości na wniosek Dyrektora Generalnego SW. W skład Okręgowych Inspektoratów wchodzą zakłady karne, areszty śledcze oraz ośrodki doskonalenia kadr znajdujące się na ich terenie<ref name="strona SW">{{cytuj stronę |url = http://www.sw.gov.pl/index.php/jednostki/16/409|tytuł = Informacje o służbie więziennej}}</ref><ref name="ustawa"/>.

Po raz pierwszy kwestia organizacji więziennictwa została przedstawiona wkrótce po upadku [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej]] w [[Księstwo Warszawskie|Księstwie Warszawskim]] oraz potem w [[Królestwo Polskie (kongresowe)|Królestwie Kongresowym]]. W 1807 [[Julian Ursyn Niemcewicz]] po powrocie ze Stanów Zjednoczonych przedstawił projekt organizacji więziennictwa opartego na zasadach odosobnienia. W 1819 przedstawiony został "Projekt„Projekt ogólnego i szczegółowego polepszenia stanu i administracji więzień w Królestwie Polskiem"Polskiem”. W tym projekcie odpowiednicy dzisiejszych funkcjonariuszy nazywani są dozorcami (dozorca, dozorca ekonomiczny, dozorca robót)<ref name="ksiega jubileuszowa">Księga jubileuszowa więziennictwa polskiego 1918 – 1928 ''wyd. 1929 pod redakcją [[Zygmunt Bugajski|Zygmunta Bugajskiego]]''</ref>.

* 1918-1939 – [[Ministerstwo Sprawiedliwości (Polska)|Ministerstwo Sprawiedliwości]]

: "„''Czuwać i nie dopuszczać do ucieczek więźniów i do porozumiewania się ich z osobami postronnymi lub między sobą bez wiedzy władzy do tego uprawnionej, dbać o moralną poprawę więźniów, bezwzględne posłuszeństwo, należyty szacunek względem przełożonych, sumienne i gorliwe wykonywanie obowiązków służbowych, niepozostawianie przewinień podwładnych bezkarnie, w obchodzeniu się z więźniami być stanowczym, nie unosić się, zachowywać spokój i równowagę oraz starać się wyrozumieć indywidualne właściwości więźnia."” [...] "do„do więźnia zwracać się per Pan lub [[per wy|Wy]]''"”<ref name="ksiega jubileuszowa"/>

W chwili obecnej można przytoczyć słowa pierwszego w III Rzeczypospolitej dyrektora Centralnego Zarządu Służby Więziennej Pawła Moczydłowskiego wypowiedziane po okresie buntów w więzieniach: "Przestrzegania„Przestrzegania prawa pilnują obecnie wszyscy: [[Prezydent]], [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejm]], [[Senat Rzeczypospolitej Polskiej|Senat]], [[Rzecznik Praw Obywatelskich]], [[Helsińska Fundacja Praw Człowieka|Komitet Helsiński]], a także różne organizacje społeczne, niezawisły sąd, wolna prasa, radio i telewizja. Zadaniem podstawowym było więc odzyskanie kontroli nad więziennictwem i zaadaptowanie go za pomocą praworządnych metod do społeczeństwa otwartego."”<ref>Paweł Moczydłowski Przegląd Więziennictwa Polskiego nr 8/1994 Więziennictwo – od systemu totalitarnego do demokratycznego</ref>.