Order Korony Żelaznej: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
m Poprawa linkowań do ministerstw i kadencji parlamentu, po przenosinach artykułów, drobne redakcyjne
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
m Poprawa linkowań do ministerstw i kadencji parlamentu, po przenosinach artykułów, drobne redakcyjne
Linia 40:
Po roku [[1868]] nie nadawano orderu [[poddany]]m Italii, z wyjątkiem osób zatrudnionych w [[Watykan]]ie. Według ustaleń dworów [[rzym]]skiego i [[wiedeń]]skiego orderu miano więcej nie nadawać po zgonie cesarza [[Franciszek Józef I|Franciszka Józefa]], ale w warunkach [[I wojna światowa|I wojny światowej]], kiedy [[Austro-Węgry]] i Italia stały się przeciwnikami wojennymi, Wiedeń nie dotrzymał obietnicy.
 
Do roku [[1884]] z posiadaniem I. klasy związany był tytuł [[tajny radca|tajnego radcy]], a więc – ekscelencji, II. klasa dawała tytuł [[baron]]a, a III. klasa [[nobilitacja|nobilitację]], co doprowadziło nieomal do [[inflacja|inflacji]] tytułów szlacheckich, czemu austriackie [[Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (PolskaAustro-Węgry)|MSW]] położyło kres w roku 1884. Mimo utraty Lombardii na rzecz Królestwa [[Sardynia|Sardynii]] ([[1859]]) order nadal nadawano aż do upadku monarchii w roku [[1918]]. Jego włoski bliźniak, [[Order Korony Włoch|Order Korony Italii]], z Żelazną Koroną Longobardów w [[medalion (jubilerstwo)|medalionie]] środkowym [[Awers i rewers|awersu]], istniał do roku [[1947]].
 
Kawalerowie I klasy – Wielkiego Krzyża – mieli prawo zwracać się do monarchy ''per'' „mój kuzynie”.