Kuba Rozpruwacz: Różnice pomiędzy wersjami

|opis grafiki = ''Ze Strażąstrażą Obywatelskąobywatelską w East Endzie:. Podejrzany osobnik'' – ilustracja z gazety „[[The Illustrated London News]]” z (12 października 1888)

'''Kuba Rozpruwacz''' ({{ang.|Jack the Ripper}}) – pseudonim nadany [[seryjny morderca|seryjnemu mordercy]], działającemu w okolicach [[Whitechapel]] w [[Londyn]]ieLondynie w 1888 roku. Po raz pierwszy określenie „Kuba Rozpruwacz” pojawiło się w listach napisanych przez osobę podającą się za niego i opublikowanych w tym czasie. Inne pseudonimy, nadane przestępcy przez prasę, to „Morderca z Whitechapel” (''The Whitechapel Murderer'') oraz „Skórzany Fartuch” (''Leather Apron'').

Ofiarami ataków przypisywanych Kubie Rozpruwaczowi zwykle padały [[Prostytucja|prostytutki]] z ubogich dzielnic, mordowane przez podcięcie gardła. Większość z nich odniosła ponadto poważne rany brzucha. Co najmniej trzem ofiarom usunięto niektóre narządy wewnętrzne, co stało się podstawą dla przypuszczeń, jakoby morderca posiadał wiedzę [[Anatomia|anatomiczną]] lub [[Chirurgia|chirurgiczną]]. Teorie głoszące, że sprawcą wszystkich ataków i zabójstw był jeden człowiek, zdobyły popularność we wrześniu i październiku 1888 roku. Wtedy też [[Scotland Yard]] oraz prasa zaczęły otrzymywać listy od osoby podającej się za mordercę. Jeden z nich, nazwany od pierwszych swoich słów [[List „Z piekieł”|listem „z piekieł”]], zawierał fragment ludzkiej nerki. Z powodu nagłośnienia sprawy przez media oraz niezwykłej brutalności morderstw zaczęto je powszechnie uważać za dzieło pojedynczego zabójcy, nazwanego Kubą Rozpruwaczem. Liczne artykuły oraz wzmianki prasowe sprawiły, że stał się on najbardziej popularnym seryjnym mordercą w kulturze masowej.

Śledztwo dotyczące brutalnych zabójstw popełnianych w Whitechapel, popełnianych do 1889 roku, nie było w stanie wykazać związku między wieloma zbrodniami, których miał dokonać Rozpruwacz, jednak jego legenda była już wtedy mocno ugruntowana. Ponieważ zabójstwa nigdy nie zostały wyjaśnione, wysunięto ponad sto hipotez na temat tożsamości mordercy. Dla badań poświęconych Rozpruwaczowi ukuto termin ''ripperology'' („rozpruwaczologia”).

W połowie XIX wieku [[Anglia]] doświadczyła dużego napływu [[Irlandia|irlandzkich]] [[Migracja ludności|emigrantów]], co pociągnęło za sobą znaczny wzrost zaludnienia miast, w tym [[Londyn]]uLondynu, a zwłaszcza East Endu, będącego najuboższym rejonem stolicy Anglii. W 1882 roku pojawiać się zaczęli także żydowscy uchodźcy z [[Imperium Rosyjskie|carskiej Rosji]] oraz Europy Wschodniej<ref>Kershen, Anne J., ''The Immigrant Community of Whitechapel at the Time of the Jack the Ripper Murders'' w: Werner, s. 65–97; Vaughan, Laura, ''Mapping the East End Labyrinth'' w: Werner, s. 225.</ref>. Doprowadziło to do przeludnienia w jednej z najuboższych dzielnic – [[Whitechapel]], a tym samym do pogorszenia warunków mieszkaniowych i możliwości zatrudnienia tamże<ref>[http://booth.lse.ac.uk/ Life and Labour of the People in London (London: Macmillan, 1902–1903)]</ref>. Przestępczość i [[alkoholizm]] były w rejonie Whitechapel powszechne, a skrajne ubóstwo zmuszało wiele kobiet do [[Prostytucja|prostytucji]]. W październiku 1888 roku, zgodnie z szacunkami policji, pracowało tam około 1200 prostytutek i działały 62 domy publiczne<ref>Evans i Skinner, ''Jack the Ripper: Letters from Hell'', s. 1; policyjny raport z 25 października 1888, MEPO 3/141 ff. 158–163, cytowany w Evans i Skinner, ''The Ultimate Jack the Ripper Sourcebook'', s. 283; Fido, s. 82; Rumbelow, s. 12.</ref>. Trudności gospodarcze rodziły też napięcia społeczne. Między 1886 a 1889 rokiem po ulicach wielokrotnie przetoczyły się demonstracje, z których jedna, przeprowadzona 13 listopada 1887, doprowadziła do zamieszek i interwencji policji<ref>Begg, ''Jack the Ripper: The Definitive History'', s. 131–149; Evans i Rumbelow, s. 38–42; Rumbelow, s. 21–22</ref>. [[Rasizm]], liczne przestępstwa, niepokoje społeczne oraz olbrzymia bieda przyczyniły się do postrzegania Whitechapel jako miejsca upadku moralnego<ref>Marriott, John, ''The Imaginative Geography of the Whitechapel murders'' w: Werner, s. 31–63.</ref>. Opinię tę pogłębiały tajemnicze i brutalne mordy przypisane Kubie Rozpruwaczowi<ref>Haggard, Robert F. (1993), ''Jack the Ripper As the Threat of Outcast London'', Essays in History, vol. 35, Corcoran Department of History at the University of Virginia.</ref>.

Główną przyczyną trudności z ustaleniem faktycznej liczby ofiar Kuby Rozpruwacza jest duża ilość napadów na kobiety w [[EpokaEast wiktoriańska|wiktoriańskimEnd]]zie w [[Eastepoka Endwiktoriańska|epoce wiktoriańskiej]]zie<ref>Woods i Baddeley, s. 20</ref>. Policja w śledztwie dotyczącym Rozpruwacza uwzględniła jedenaście morderstw, do których doszło od 3 kwietnia 1888 do 13 lutego 1891, określanych mianem „morderstw na Whitechapel”<ref name="ripper1">[http://webarchive.nationalarchives.gov.uk/20060711093022/http://www.met.police.uk/history/ripper.htm The Enduring Mystery of Jack the Ripper] London Metropolitan Police</ref><ref>Cook, s. 33–34; Evans and Skinner, ''The Ultimate Jack the Ripper Sourcebook''.</ref>. Nie ma pewności co do ich ewentualnego związku, jednakże pięć z nich określanych mianem „kanonicznej piątki” powszechnie uznaje się za popełnione przez pojedynczego [[Seryjny morderca|seryjnego mordercę]] zwanego Kubą Rozpruwaczem<ref>Cook, p. 151</ref>. Za ''[[modus operandi]]'' pozwalający na identyfikację jego ofiar, większość badaczy przyjmuje: głębokie podcięcie gardła, urazy w okolicach jamy brzusznej oraz narządów płciowych, usuwanie organów wewnętrznych oraz rany twarzy, coraz poważniejsze u kolejnych ofiar<ref name="ripper2">Keppel, Robert D.; Weis, Joseph G.; Brown, Katherine M.; Welch, Kristen (2005), [http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/jip.22/abstract;jsessionid=E1563CCFB2E4F6EE9A8EF27418DCD4AA.d01t03 "The Jack the Ripper murders: a modus operandi and signature analysis of the 1888–1891 Whitechapel murders"]. ''Journal of Investigative Psychology and Offender Profiling'', volt. 2, s. 2-21.</ref>.

Martha Tabram została zamordowana 7 sierpnia 1888 r. za pomocą noża. Na jej ciele znaleziono 39 [[Rana kłuta|ran kłutych]]. Dziewiętnastowieczna policja, – ze względu na okrucieństwo mordu, brak oczywistego motywu, fakt, że doszło do niego w pobliżu miejsc zabójstw „kanonicznej piątki” (George Yard, Whitechapel), oraz niewielki odstęp czasowy między nimi, – powiązała śmierć Tabram z działalnością Rozpruwacza<ref>Evans and Rumbelow, ss. 51–55</ref>. Jednakże przyczynąPrzyczyną śmierci Tabram było jednak wielokrotne pchnięcie nożem, a nie podcięcie gardła, ponadto na jej ciele nie znaleziono głębokich ran ciętych typowych dla ofiar Rozpruwacza, dlatego wielu ekspertów neguje związek między jej morderstwem a zabójstwami dokonanymi przez słynnego mordercę z Whitechapel<ref>Evans i Rumbelow, ss. 51–55; Marriott, s. 13</ref>.

Do wszystkich ''kanonicznych'' morderstw Rozpruwacza doszło wczesnym rankiem podczas [[weekend]]uweekendu lub krótko przed nim, na początku lub końcu miesiąca<ref>''Daily Telegraph'', 10 listopada 1888, cytowany w Evans i Skinner, ''The Ultimate Jack the Ripper Sourcebook'', s. 339–340</ref>. Kolejne zabójstwa (z wyjątkiem Elizabeth Stride, podczas którego morderca mógł zostać spłoszony<ref>Notatki Macnaghtena cytowane w Evans i Skinner, ''The Ultimate Jack the Ripper Sourcebook'', ss. 584–587; Fido, s. 98</ref>) zdradzają coraz większą brutalność sprawcy, widoczną w rosnącej liczbie obrażeń ciała ofiar.

Ostatnią osobą, która widziała [[Mary Ann Nichols]] żywą, była jej przyjaciółka i współlokatorka Emily Holland<ref name="man1">[http://www.casebook.org/witnesses/w/Emily_Holland.html Emily Holland] ''Casebook: Jack the Ripper''</ref>. Spotkała ją w piątek 31 sierpnia 1888 r. ok.około 2:30 rano na skrzyżowaniu ulic Osborn Street i Whitechapel Road. Według zeznań kobiety, Nichols odmówiła wspólnego powrotu do domu, twierdząc, że musi znaleźć klienta, wydała bowiem wszystkie zarobione tej nocy pieniądze (według Holland znajdowała się pod wpływem alkoholu){{r|man1}}.

Gardło Nichols zostało dwukrotnie mocno przecięte, a na jej brzuchu znaleziono długą i głęboką [[Rana cięta|ranę ciętą]] o nierównych krawędziach, oraz kilka płytszych nacięć{{r|man2}}<ref>Evans i Rumbelow, s. 60–61; Rumbelow, ss. 24–27</ref>.

Ciało [[Annie Chapman]] odnalazł w sobotę 8 września 1888 r. ok.około szóstej rano tragarz John Davis na podwórku domu przy ulicy Hanbury 29. Morderca dwukrotnie przeciął kobiecie gardło<ref>Rumbelow, s. 42</ref>, rozciął brzuch, wyjął i ułożył obok ciała jelita, wyciął i zabrał ze sobą [[Macica|macicę]], górną część [[Pochwa człowieka|pochwy]] oraz dwie trzecie przedniej ścianki [[Pęcherz moczowy|pęcherza moczowego]]<ref name="acc">[http://www.casebook.org/victims/chapman.html Annie Chapman] ''Casebook: Jack the Ripper''</ref>.

Ok.Około 5:30 nad ranem Elizabeth Long – jak później zeznała – widziała Annie Chapman rozmawiająca z mężczyzną. Według relacji Long towarzysz Chapman:

* wyglądał na ok.mniej więcej 40 lat,

* wydawał się cudzoziemcem,

* sprawiał wrażenie człowieka ubogiego, lecz nobliwego ([[Język angielski|ang.]] ''shabby-genteel''),

Mniej więcej w tym samym czasie stolarz Albert Cadosch, zamieszkały w domu przy Hanbury Street 27, udając się do wygódki na podwórzu, usłyszał krzyk oraz dźwięk przypominający głośne uderzenie czegoś o ogrodzenie<ref>Begg, s. 153; Evans i Skinner (2000), s. 100; Marriott, sss. 59–75.</ref>.

Jeszcze ciepłe zwłoki Stride odkrył na terenie Dutfield's Yard Louis Diemschutz. Poza podciętym gardłem nie miała ona żadnych obrażeń, charakterystycznych dla ofiar Rozpruwacza, co doprowadziło do spekulacji, że jej mordercą był ktoś inny<ref name="stride">Cook, s. 157; Marriott, s. 81–125</ref>. Nie można wykluczyć jednak, że Kuba Rozpruwacz został spłoszony, co uniemożliwiło mu zmasakrowanieokaleczenie zwłok{{r|stride}}.

Israel Schwartz zrelacjonował, że ok.około 12:45 w nocy widział w bramie Dutfield's Yard kobietę, rozmawiającą z jakimś mężczyzną, który po chwili rzucił się na nią i przewrócił na ziemię, a następnie krzyknął słowo ''Lipski'' w kierunku innego mężczyzny, stojącego po drugiej stronie ulicy<ref name="stride2">[http://www.casebook.org/victims/stride.html Elizabeth Stride] ''Casebook: Jack the Ripper''</ref>.

Tej samej nocy zginęła również Catharine Eddowes. Około 1:35 rano Joseph Lawende razem z dwoma przyjaciółmi – rzeźnikiem Josephem Hyamem Levy oraz sprzedawcą mebli Henrym Harrisem – przechodził przez Mitre Square. Lawende zauważył kobietę, zidentyfikowaną później przez niego jako Eddowes, rozmawiającą z mężczyzną, którego opisał jako około trzydziestoletniego, wąsatego o jasnej karnacji, ubranego w luźną kurtkę, szary [[kaszkiet]] oraz czerwonawą [[Apaszka|apaszkę]]. Miał on przypominać marynarza<ref name="cateeddowes">[http://www.casebook.org/victims/eddowes.html Catherine Eddowes] ''Casebook: Jack the Ripper''</ref>. Jednakże Levy odmówił składania zeznań<ref>[http://www.casebook.org/witnesses/w/Joseph_Hyam_Levy.html Joseph Hyam Levy] ''Casebook: Jack the Ripper''</ref>, a Harris nie był w stanie potwierdzić zeznań Josepha Lawende<ref>[http://www.casebook.org/witnesses/w/Harry_Harris.html Harry Harris] ''Casebook: Jack the Ripper''</ref>.

Ok.Około 1:45 zwłoki Catharine Eddowes odnalazł na Mitre Square policjant Edward Watkins. Morderca przeciął gardło kobiety, pociął twarz, rozciął brzuch, wyjął jelita i usunął sporą część macicy oraz lewą nerkę{{r|cateeddowes}}. Około trzeciej nad ranem w bramie jednej z kamienic na ulicy Goulston odkryto fragment zakrwawionego fartucha Eddowes, a nad nim [[Graffiti z ulicy Goulston|nad nim napis]] brzmiący: ''Rzydzi''<!-- TAK ma być! Błąd ortograficzny odpowiada błędowi w angielskim oryginale.--> (w org[oryg. ''Juwes'')] ''są ludźmi, którzy nie będą obwiniani o nic'' lubalbo ''Rzydzi '''nie''' są ludźmi, którzy nie będą obwiniani o nic''<ref>Świadectwo detektywa Constable Daniela Halse 11 października 1888 r. cytowane w Evans i Skinner (2000), sss. 214–215214 i 215 oraz Marriott, sss. 150–151150 i 151.</ref>. Komisarz [[Charles Warren]] po przybyciu na miejsce nakazał usunięcie graffiti, obawiając się [[Antysemityzm|antysemickich]] zamieszek<ref>Begg, s. 197; Evans i Skinner (2000), sss. 183–184183 i 184 oraz Marriott, s. 159</ref>.

Mary Jane Kelly zginęła w nocy na piątek 9 listopada 1888 r. Mary Ann Cox zeznała, że w noc śmierci Kelly ok.widziała ją około 23:45 widziała ją w towarzystwie niechlujnie ubranego, około trzydziestopięcioletniego wąsatego mężczyzny<ref name="kelly1">[http://www.casebook.org/victims/mary_jane_kelly.html Mary Jane Kelly] ''Casebook: Jack the Ripper''</ref>. Catherine Pickett –, sąsiadka Mary, – ok.około pierwszej nad ranem słyszała śpiew Kelly dochodzący z jej pokoju. Robotnik George Hutchinson twierdził, że w okolicach drugiej nad ranem spotkał Mary Jane Kelly w towarzystwie elegancko ubranego, mniej więcej trzydziestopięcioletniego mężczyzny, którego opisał bardzo drobiazgowo. Ponieważ zauważanie tylu szczegółów w nocy wydaje się trudne lub nawet niemożliwe, niektórzy autorzy spekulują, że Hutchinson był Rozpruwaczem, chcącym odwrócić od siebie uwagę policji, bądźalbo zwyczajnie szukał rozgłosu<ref>Cook, ''Jack the Ripper'', s. 176</ref>.

Około czwartej nad ranem Mary Ann Cox, wracając do domu ok.około 3:00, przechodziła obok mieszkania Kelly. Nie słyszała jednak żadnych dźwięków z niego dochodzących, ponadto według jej relacji nie paliło się tam światło{{r|kelly1}}. Mniej więcej w tym samym czasie sąsiadka zamordowanej, Elizabeth Prater, oraz przebywająca w okolicy mieszkania Kelly Sarah Lewis wraz z przyjaciółkami usłyszały słaby okrzyk ''Och, morderstwo'', był on jednak tak powszechny w znanej z przestępczości dzielnicy Whitechapel, że nie zwróciły na niego uwagi{{r|kelly1}}.

Ok.Około 10:45 9 listopada 1888 r. do mieszkania Kelly na 13 Miller's Court (Dorset Street, Spitalfields) przybył w celu odebrania zaległego czynszu Thomas Bowyer{{r|ripper1}}. Ponieważ mimo pukania w drzwi nikt nie otwierał, Bowyer odepchnął kotarę i zajrzał do mieszkania przez okno. Zauważył wtedy mocno okaleczone zwłoki Mary Jane Kelly, leżące na łóżku. Ofierze przecięto gardło, usunięto skórę i mięśnie z przedniej części tułowia i ud, zaś wyjęte z ciała organy rozmieszczono wokół niego. Serca nie udało się odnaleźć, – możliwe, że zabójca zabrał je zez sobą. Niektórzy świadkowie zeznawali, że widzieli Kelly żywą o ok.około 8:30 i 10:00 rano, tj.to znaczy kilka godzin po prawdopodobnej godzinie jej śmierci, i byli pewni, że się nie pomylili się{{r|kelly1}}.

Zazwyczaj uważa się Mary Jane Kelly za ostatnią ofiarę Kuby Rozpruwacza. Ustanie morderstw mogło wynikać ze śmierci zabójcy, jego uwięzienia, emigracji bądźlub radykalnej zmiany pozycji społecznej{{r|ripper3}}., Jednakżejednak policja w swoim śledztwie dotyczącym morderstw z Whitechapel uwzględniła także pięć późniejszych zabójstw, mogących mieć związek z Rozpruwaczem. Ich ofiarami padłybyły: Rose Mylett, Alice McKenzie, niezidentyfikowana kobieta, której przypadek określa się jako „morderstwo z ulicy Pinchin”, orazi Frances Coles.

Zwłoki Rose Mylett znaleziono ok.około czwartej rano na ulicy Poplar High (Clarke's Yard) 20 grudnia 1888. Oględziny ciała wykazały, że przyczyną śmierci kobiety było uduszenie. Ponieważ na jej ciele nie znaleziono żadnych śladów walki bądźani innych ran, uznano, że Mylett celowo lub przypadkowo, będąc pod wpływem alkoholu, popełniła samobójstwo<ref name="myllett">Evans i Rumbelow, s. 245–246245 i 246; Evans i Skinner, ''The Ultimate Jack the Ripper Sourcebook'', s. 422–439</ref>.

RadaŁawa przysięgłych uznała jednak, że Rose padła ofiarą morderstwa{{r|myllett}}.

Alice Graves zeznała, że ok.około 2:30 rano widziała pijaną Mylett w towarzystwie dwóch mężczyzn<ref>[http://www.casebook.org/victims/mylett.html Rose Myllett] ''Casebook: Jack the Ripper''</ref>.

Fakt, że do zabójstw „kanonicznych” ofiar Rozpruwacza dochodziło w weekendy (z wyjątkiem [[Mary Jane Kelly]], zabitej w nocy z czwartku na piątek) na kilku pobliskichsąsiadujących z sobą ulicach, może świadczyć o tym, że morderca mieszkał w okolicypobliżu, a w ciągu dni roboczych był zajęty pracą<ref>Marriott, p. 205; Rumbelow, p. 263</ref>. Niektórzy snuli domysły, jakoby był on lekarzem bądźlub osobą pochodzącą z bogatszych dzielnic, zapuszczającą się tylko sporadycznie na tereny ubogiej [[Whitechapel]]<ref>Begg, ''Jack the Ripper: The Definitive History'', s. 43</ref>.

Po morderstwie [[Mary Ann Nichols]] powszechne stały się pogłoski, że za zbrodnie odpowiada Żyd zwany Leather Apron („Skórzany fartuch”). NoszącyNoszącego ten pseudonim JohnJohna PizerPizera – żydowskiżydowskiego szewc,szewca mieszkającymieszkającego w Whitechapel, znanyznanego z zastraszania prostytutek – został zatrzymany przez funkcjonariuszy policjizatrzymano, jednak po przedstawieniu mocnego alibi zwolnionozostał on gozwolniony<ref>Rumbelow, s. 49</ref>.

Policja po kilku latach prowadzenia śledztwa stwierdziła, że mordercy nie udało się zidentyfikować,; nikomu też nie postawiono oficjalnie zarzutów popełnienia zbrodni Rozpruwacza. Jednakże niektóreNiektóre osoby związane z prowadzeniem śledztwa miały jednak swoje prywatne poglądy na temat tożsamości zabójcy.

Detektyw Robert Sagar w swoich wspomnieniach z okresu działalności Rozpruwacza stwierdził {{cytat|Mieliśmy mocne dowody, by podejrzewać pewnego rzeźnika, pracującego w Butcher’s Row, Aldgate. Ostrożnie przyglądaliśmymu się muprzyglądaliśmy. Nie ma wątpliwości, że był szalony, i po pewnym czasie jego przyjaciele uznali, że najlepiej dla niego byłoby go odesłać do prywatnego zakładu dla psychicznie chorych. Kiedy wreszcie go tam umieszczono, nie dochodziło więcej do bestialstw Rozpruwacza<ref>[http://www.casebook.org/dissertations/rip-butchersrow.html The Butcher's Row Suspect – Was He Jack the Ripper?] ''Casebook: Jack the Ripper''</ref>.}} W 1903 George Godley zatrzymał polskiego fryzjera Seweryna Kłosowskiego, oskarżonego o otrucie trzech swoich żon. Abberline powiedział wtedy do niego „masz w końcu Kubę Rozpruwacza!”<ref>[http://www.casebook.org/suspects/gchapman.html Severin Klosowski/George Chapman] ''Casebook: Jack the Ripper''</ref>, jednakżeale później spytany o tożsamość Rozpruwacza stwierdził: {{cytat|Wiem, podobnie jak moi przełożeni, że Rozpruwacz nie był rzeźnikiem, Żydem czyani przybyszem zza granicy. Należało szukać go nie w najniższych warstwach społecznych, lecz wyższych”<ref>[http://www.casebook.org/police_officials/po-abber.html Frederick Abberline] ''Casebook: Jack the Ripper''</ref>.}}

Pojawiły się też teorie, jakoby policja znała tożsamość mordercy i z jakichś przyczyn jej nie ujawniała bądźlub nie rozpoczęła przeciw niemu postępowania<ref name="faq">[http://www.casebook.org/about_the_casebook/faq.html#7 Frequently Asked Questions (FAQ)] ''Casebook: Jack the Ripper</ref>. Niektórzy spekulują, że policja schwytała Rozpruwacza i anonimowo odesłała go do zakładu dla osób psychicznie chorych, nie wydaje się to jednak zbyt prawdopodobne{{r|faq}}. Robert Anderson był przekonany, że morderca był polskim Żydem, a Melville Leslie Macnaghten wymienia w swoich notatkach trzech podejrzanych: Druitta, Ostroga i [[Aaron Kośmiński|Aarona Kośmińskiego]]. Z kolei John George Littlechild wskazywał na amerykańskiego szarlatana Francisa Tumblety'ego jako prawdopodobnego mordercę{{r|polic}}. Rozbieżności te zdają się wskazywać, że dziewiętnastowieczna policja nie miała jednoznacznego stanowiska w kwestii tożsamości Kuby Rozpruwacza i – jak oficjalnie zaświadczyłaoświadczyła – sprawca nigdy nie został ujęty.

W wydanej 9 września 2014 roku książce ''Naming Jack the Ripper''<ref>[http://www.amazon.com/Naming-Jack-Ripper-Russell-Edwards/dp/1493011901 Książka ''Naming Jack the Ripper'' w księgarni Amazon]</ref> Russel Edwards twierdzi, na podstawie porównania wyników badań genetycznych materiału DNA ze znalezionego na miejscu zbrodni szala ofiary z wynikami badań DNA krewnych Aarona Kośmińskiego, że to właśnie ten, podejrzewany już w XIX wieku przez Scotland Yard, pochodzący z Polski fryzjer był poszukiwanym sprawcą<ref name="DNA-breakthrough-EN">{{Cytuj stronę | url = http://www.dailymail.co.uk/news/article-2746321/Jack-Ripper-unmasked-How-amateur-sleuth-used-DNA-breakthrough-identify-Britains-notorious-criminal-126-years-string-terrible-murders.html | autor = Russell Edwards | tytuł = WORLD EXCLUSIVE: Jack the Ripper unmasked: How amateur sleuth used DNA breakthrough to identify Britain's most notorious criminal 126 years after string of terrible murders | data = 2014-09-07 | opublikowany = [[Daily Mail]] | język = en | id = ISSN 0307-7578}}</ref><ref name="DNA-breakthrough-PL">{{Cytuj stronę | url = http://www.rp.pl/artykul/1139149-Kuba-Rozpruwacz-byl-Polakiem.html | autor = amk | tytuł = Kuba Rozpruwacz był Polakiem | data = 2014-09-07 | opublikowany = [[Rzeczpospolita (gazeta)|Rzeczpospolita]] | język = pl | id = ISSN 0208-9130}}</ref><ref>{{Cytuj stronę|url = http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114871,16600963,Kuba_Rozpruwacz_byl_zydowskim_imigrantem_z_Polski_.html | tytuł = Kuba Rozpruwacz był żydowskim imigrantem z Polski? | autor = mig | data = 2014-09-07 | opublikowany = [[Gazeta Wyborcza]] |język = pl | id = ISSN 0860-908X}}</ref>.

W okresie działalności Kuby Rozpruwacza [[policja]] i prasa otrzymały wiele setek listów dotyczących mordercy. [[Donald McCormick]] oszacował ich liczbę na co najmniej dwa tysiące<ref>Evans i Skinner, ''Jack the Ripper: Letters from Hell'', s. 180</ref>. Wydana 20 października 1888 gazeta „Illustrated Police News” mówi, że policja przeczytała ok. 700 listów<ref>Evans i Skinner, ''Jack the Ripper: Letters from Hell'', s. 199</ref>. Obecnie w archiwach londyńskich znajduje się ich ponad 300<ref>Evans i Skinner, ''Jack the Ripper: Letters from Hell'', s. 149</ref>. Część z nich oferowała pomoc w schwytaniu sprawcy, jednak większość była kompletnie nieprzydatna<ref>Begg, ''Jack the Ripper: The Definitive History'', s. 165; Evans i Skinner, ''Jack the Ripper: Letters from Hell'', s. 105; Rumbelow, s. 105–116.</ref>. Ponad sto listów zostało napisanych przez osoby podające się za słynnego mordercę z Whitechapel, z których trzy znane jako [[list „Drogi szefie”]], [[karta pocztowa „Zuchwały Kuba”]] oraz [[list „Z piekieł”]] mają szczególne znaczenie<ref>Fido, s. 6–10; Marriott, s. 219</ref>.