Giacomo Carissimi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
literówka - nie mógł z XVII być nagle w XX wieku |
życiorys razem bez wersetów |
||
Linia 31:
W latach 1623–1625 był śpiewakiem i organistą w katedrze w [[Tivoli (Włochy)|Tivoli]]. Następnie w latach 1628–1629 objął stanowisko kapelmistrza w [[Asyż]]u, a od 1629 był kapelmistrzem [[Collegium Germanicum]] i [[Bazylika św. Apolinarego przy Termach|bazyliki Sant'Apollinare alle Terme]] w [[Rzym]]ie{{odn|Chodkowski|1995|s=139}}.
Obok [[Luigi Rossi|Luigiego Rossi]] jest jednym z twórców [[kantata|kantaty]]{{odn|Chodkowski|1995|s=139}}, pisał również [[msza|msze]] i inne utwory kościelne. Jego nazwisko łączy się jednak przede wszystkim z twórczością [[oratorium|oratoryjną,]] przy czym głównym osiągnięciem było ustalenie ostatecznej formy dwuczęściowego [[oratorium]] (dotąd opartego na dramatach liturgicznych i misteriach, będących dialogami o treści religijnej, w których [[muzyka]] grała rolę drugorzędną), na które składały się [[aria|arie]], [[recytatyw]]y, ensamble, partie chóralne i instrumentalne. Napisał szereg oratoriów z tekstem [[łacina|łacińskim]], spośród których najbardziej znane są: Jephte, Jonas, Judicium Salomonis, Extremum Judicium. Do tradycji oratoryjnej Carissimiego nawiązywali będący jego uczniami [[Marc-Antoine Charpentier]], [[Antonio Draghi]] i [[Alessandro Stradella]]. Spoczywa w krypcie rzymskiej bazyliki Sant'Apollinare alle Terme, która była głównym miejscem jego działalności.
== Przypisy ==
| |||