Stanisław Radkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami

'''Stanisław Radkiewicz''' (ur. [[19 stycznia]] [[1903]] w Rozmierkach pod [[Kosów (Białoruś)|Kosowem Poleskim]]<ref>[https://katalog.bip.ipn.gov.pl/informacje/1037?katalog=4 Stanisław Radkiewicz BIP IPN] </ref>, zm. [[13 grudnia]] [[1987]] w [[Warszawa|Warszawie]]) w [[Warszawa|Warszawie]]) – [[Generał|generał dywizji]] bezpieczeństwa publicznego, członek [[Komunistyczny Związek Młodzieży Polski|KZMP]], [[Komunistyczna Partia Polski|KPP]], [[Polska Partia Robotnicza|PPR]] i [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]], [[Politruk|oficer polityczny]] w [[1Polskie WarszawskaSiły DywizjaZbrojne Piechotyw ZSRR (1943–1944)|1Polskich Siłach DywizjiZbrojnych Piechotyw im.ZSRR T.(armii KościuszkiBerlinga)]], zastępca sekretarza tajnego [[Centralne Biuro Komunistów Polskich|Centralnego Biura Komunistów Polskich]] przy [[Komitet Centralny Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego|KC WKP(b)]]<ref>[https://katalog.bip.ipn.gov.pl/informacje/1037?katalog=4 Stanisław Radkiewicz BIP IPN]</ref><ref>[[Marek Łatyński]], ''Nie paść na kolana.Szkice o opozycji w latach czterdziestych'', London 1985, Wyd. Polonia Book Fund, {{ISBN|0-902352-36-9}}, wyd. II rozszerzone, Wrocław 2002, Wyd. [[Zakład Narodowy im. Ossolińskich|Towarzystwo Przyjaciół Ossolineum]], {{ISBN|83-7095-056-6}}, s. 97-98</ref>, kierownik [[Resort Bezpieczeństwa Publicznego|resortu bezpieczeństwa publicznego]] w [[Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego|PKWN]] (1944), [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|minister bezpieczeństwa publicznego]] (1944–1954), [[Państwowe gospodarstwo rolne|minister Państwowych Gospodarstw Rolnych]] (1954–1956), od marca 1946 członek [[Państwowa Komisja Bezpieczeństwa|Państwowej Komisji Bezpieczeństwa]], poseł do [[Krajowa Rada Narodowa|Krajowej Rady Narodowej]], na [[Posłowie na Sejm Ustawodawczy (1947–1952)|Sejm Ustawodawczy]] oraz na [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejm]] [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]] [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej I kadencji|I kadencji]]<ref>[[Ryszard Terlecki]], ''Miecz i tarcza komunizmu. Historia aparatu bezpieczeństwa w Polsce 1944-1990'', Kraków 2007, s. 368.</ref>, sekretarz [[Centralne Biuro Komunistów Polskich|Centralnego Biura Komunistów Polskich]] w 1944 roku<ref>Czesław Grzelak, Henryk Stańczyk, Stefan Zwoliński, Armia Berlinga i Żymierskiego, Warszawa 2009, s. 42</ref>.

15 sierpnia 1943 wstąpił do [[Polskie Siły Zbrojne w ZSRR (1943–1944)|Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR (Armii Berlinga)]], został zastępcą dowódcy [[2 Pułk Artylerii Lekkiej (LWP)|2 Pułku Artylerii Lekkiej]] [[2 Warszawska Dywizja Piechoty|2 Dywizji Piechoty]] d.s. politycznych. Od października 1943 w miejscowości Biełoomut w [[Obwód moskiewski|obwodzie moskiewskim]], niedaleko [[Moskwa|Moskwy]] nadzorował formowanie jednostki [[Polski Samodzielny Batalion Specjalny|Polskiego Samodzielnego Batalionu Szturmowego]]<ref>[[Ryszard Terlecki]], ''Miecz i tarcza komunizmu. Historia aparatu bezpieczeństwa w Polsce 1944–1990'', Kraków 2007, s. 10.</ref>.