Motywy LGBT w filmie: Różnice pomiędzy wersjami

W Wielkiej Brytanii od lat 70. tworzył [[Derek Jarman]], który otwarcie traktował homoseksualizm jako filmowe credo. Jego najbardziej znane obrazy powstały w latach 80. ''[[Anielskie rozmowy|The Angelic Conversation]]'' z 1985 r. to obraz złożony z sonetów [[William Szekspir|Williama Shakespeare’a]], w którego twórczości Jarman odnajdywał motywy homoerotyczne. Fabuła filmu ''[[Caravaggio (film)|Caravaggio]]'' z 1986 opiera się o biografię [[Caravaggio|Michelangelo Merisi da Caravaggio]] i biseksualny trójkąt uczuć. Do początku lat 90. powstawały jego kolejne filmy, w których homoseksualne biografie [[Edward II (film)|Edwarda II]] i [[Wittgenstein (film)|Ludwiga Wittgensteina]] potraktowane dość swobodnie, są pretekstem do przedstawienia własnych przemyśleń filozoficznych i ideologicznych artysty. Filmografię Dereka Jarmana zamyka ''[[Blue (film)|Blue]]'' z 1993 r. będący artystycznym testamentem reżysera, który rok później zmarł na AIDS.

 

 

W latach 80. powstała ponownie seria obrazów filmowych przedstawiających stronniczo LGBT jako psychopatów: w ''[[The Fan]]'' [[Edward Bianchi|Edwarda Bianchi]] z 1981, gej-fan mści się na idolu za odrzucone uczucie, w ''[[Windows (film)|Windows]]'' [[Gordon Willis|Gordona Willisa]] z 1980 r., psychopatyczna lesbijka-morderczyni prześladuje heteroseksualną bohaterkę. Zdarzały się filmy w których gesty homoseksualne przedstawiane były jako obraźliwe, jak np. w filmach ''[[A View from the Bridge]]'' i ''[[Thunderbolt and Lightfoot]]''. Nie są to filmy mówiące o gejach, a pocałunek złożony na ustach mężczyzny przez innego mężczyznę jest tu wyrazem agresji i pogardy. W filmografii dekady można zauważyć reperkusje związane z epidemią [[zespół nabytego niedoboru odporności|AIDS]], za powstanie której [[opinia publiczna]] lat 80. obwiniała środowisko osób homoseksualnych.

* ''[[Body Without Soul|Tělo bez duše]]'' (''Ciało bez duszy'') – film dokumentalny 1996, reż. Wiktor Grodecki. Traktuje o prostytucji wśród 15-, 18-letnich chłopców w Pradze.

* ''[[Mandragora (film)|Mandragora]]'' – dramat psychologiczny 1997, reż. Wiktor Grodecki. Fabularna kontynuacja tematu z filmu dokumentalnego ''Ciało bez duszy''. Opowiada o młodym uciekinierze, który na praskich ulicach wplątuje się w narkomanię i prostytucję.

* ''[[Buziaczki|Pusinky]]'' (''Buziaczki'') – film obyczajowy 2007, reż. [[Karin Babinská]]. Film o wakacjach, podróży, przyjaźni i dorastaniu. Bohaterkami są trzy nastoletnie przyjaciółki, które u progu dorosłości odbywają wspólną podróż do Holandii. Dołącza do nich nieproszony gość: młodszy, 14-letni brat jednej z nich. To pierwszy czeski film poruszający w otwarcie tematykę lesbijską<ref>[http://archive.is/DN9n ''5. festiwal „Kultura dla tolerancji”'', notatka w serwisie Onet.pl], dostęp 2008-09-04</ref>.