'''Benjamin Christensen''' (znany również jako '''Benjmain Christie''' i '''Richard Beeur''') urodzony [[28 kwietnia]] [[1879]] w duńskim [[Viborg]], zmarły [[2 września]] [[1959 w filmie| 1959]]) w [[Kopenhaga|Kopenhadze]] [[Dania| duński]] [[reżyser]], [[aktor]], [[scenarzysta]] i [[śpiewak]]. W [[1901]] roku wstepuje do szkoły aktorskiej przy Teatrze Królewskim, pobierając wcześniej, podczas studiów medycznych lekcje śpiewu. Debiutuje na scenie w roku 1902 w operze ''[[Don Giovanni]]'' [[Wolfgang Amadeusz Mozart|Mozarta]]. Pierwszy raz występuje na dużym ekranie w obrazie ''Skæbnebæltet'' z roku [[1911 w filmie|1911]]. Rozpoczyna współpracę z Augustem Blomem, dla którego tworzy swoje pierwsze scenariusze. Jako [[reżyser]] debiutuje w roku [[1914 w filmie|1914]] [[thriller|thrillerem]] ''[[Tajemnicze X]]'' (''Det Hemmelighedsfulde X'') zrealizowanym w [[Dania|Danii]]. Dzięki zastosowanym nowatorskim efektom świetlnym i nowoczesnej narracji, [[film]] przyniósł reżyserowi światową sławę. W rok póżniej kręci ''Noc zemsty'' (''Hævnens nat'') po czym wyjeżdża do [[Szwecja|Szwecji]]. Największym dziełem ''Christensena'', do dziś uważanym za przełomowe, jest jego paradokument z roku [[1922 w filmie| 1922]] ''[[Czarownica (film 1922)|Czarownica]]'' (''"Häxan"''). Był to traktat twórcy, badającego przesądy związane z [[magia|magią]] i [[okultyzm]]em na przestrzeni wieków, który uznanie wśród wymagających widzów zdobył swym rozmachem i zastosowanymi nowatorskimi efektami fotograficznymi. Nie zyskał jednak popularności wśród masowej publiczności , po jego realizacji [[reżyser]] opuszcza [[Szwecja|Szwecje]] i wyjeźdża do [[Niemcy|Niemiec]]. Podpisuje tam kontrakt z UFA, dominującym niemieckim koncernem filmowym i reżyseruje 3 filmy w tym ''Jego żona, nieznajoma'' (''Seine Frau, die Unbekannte''). Ważnym epizodem w dorobku [[Dania|duńczyk]]a jest występ w [[1924 w filmie|1924]] w filmie''Mikaël'' reżyserowanym przez [[Carl Theodor Dreyer|Carla Theodora Dreyera]]. W rok później wyjeżdża do [[Hollywood]]. W [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]] tworzy obrazy zaliczne do nurtu późnego [[ekspresjonizm|ekspresjonizmu]], przez miejscową widownie przyjmowane bez entuzjazmu. Wraca do [[Dania|Danii]] gdzie w latach 30 tych pracuje w [[teatr|teatrze]]. W latach 1939-1941 realizuje filmy utrzymane w [[realizm|realistycznym stylu]], osiągając obrazem ''Dzień rozwodu'' (''Skilsmissens børn'') sukces kasowy. Swym ostatnim filmem ''Dama w jasnych rękawiczkach'' (''Damen med de lyse Handsker'') z [[1942 w filmie|1942]] udowadnia nierówny poziom swej twórczości, na którą składały sie zarówno obrazy nowatorskie, przyjmowane entuzjastycznie przez krytykę, jak i podrzędne melodramaty.
