Paulin Frydman: Różnice pomiędzy wersjami

 

W [[1928]] roku zadebiutował na [[olimpiada szachowa|olimpiadzie szachowej]] w [[Haga|Hadze]]. Jako jedyny z polskich szachistów uczestniczył we wszystkich siedmiu przedwojennych olimpiadach, w których polska reprezentacja brała udział. Zdobył łącznie dziesięć medali olimpijskich (sześć w drużynie i cztery indywidualnie), w tym złoty medal za drużynowe zwycięstwo w [[Hamburg|Hamburgu]], w [[1930]] roku. We wszystkich swoich występach był silnym punktem zespołu, w 91 ogółem rozegranych partiach uzyskując wynik 67% (+44 -13 =34). Był również liderem polskiej reprezentacji na nieoficjalnej olimpiadzie szachowej w [[Berlin|Berlinie]] w [[1936]], na której Polska zajęła drugie miejsce. Z indywidualnych osiągnięć Frydmana najcenniejsze były zwycięstwa w międzynarodowych turniejach w [[Budapeszt|Budapeszcie]] (w [[1934]] roku) i [[Helsinki|Helsinkach]] ([[1935]]), przed [[Paul Keres|Paulem Keresem]], którego pokonał w bezpośrednim pojedynku.

 

Wybuch [[II wojna światowa|II wojny światowej]] zastał polskich reprezentantów w [[Argentyna|Argentynie]], gdzie rozgrywano właśnie ósmą olimpiadę. Podobnie jak Najdorf, Frydman pozostał w [[Buenos Aires]], gdzie brał czynny udział w życiu szachowym, uczestnicząc m.in. w turniejach międzynarodowych: w [[1941]] roku Mar del Plata - IV-V miejsce, Buenos Aires - III (za Najdorfem i Stahlbergiem), Buenos Aires - I (przed Czerniakiem), Sao Pedro - III-IV. W 1942 r. ze względów zdrowotnych musiał wycofać się z wyczynowego życia szachowego.