Alessandro Scarlatti: Różnice pomiędzy wersjami

'''Alessandro Pietro Gaspare Scarlatti''' (ur. [[2 maja]] [[1660]] w [[Palermo]], zm. [[24 października]] [[1725]] w [[Neapol]]u) – włoski kompozytor okresu [[barok]]u.

 

Pochodził z [[Scarlatti (rodzina włoskich muzyków)|rodziny neapolitańskich muzyków]]. Drugi z ośmiorga dzieci Pietro Scarlattiego i Eleonory d’Amato. Brat [[Anna Maria Scarlatti|Anny Marii Scarlatti]], [[Melchiora Brigida Scarlatti|Melchiory Brigidy Scarlatti]], [[Francesco Antonio Nicola Scarlatti|Francesca Antonia Nicoli Scarlattiego]] i [[Tommaso Scarlatti]]ego<ref>Pozostałe rodzeństwo (Anna Maria Antonia Diana oraz Antonio Giuseppe zmarło po urodzeniu.) The New Grove Dictionary of Music and Musicians, tom 16, s. 549-550.</ref>. Ojciec [[Pietro Filippo Scarlatti|Pietra Filippo Scarlattiego]] oraz [[Domenico Scarlatti|Domenica Scarlattiego]]. Z dziesięciorga dzieci z Antonią Anzalone (siedmiu synów i trzy córki), pięcioro dożyło wieku dojrzałego<ref>The New Grove Dictionary of Music and Musicians, tom 16, s. 550.</ref>. Mając 12 lat zetknął się w [[Rzym]]ie z takimi mistrzami ówczesnej muzyki jak [[Giacomo Carissimi]], [[Bernardo Pasquini]] i [[Arcangelo Corelli]]. Możliwe, że kształcił się u [[Francesco Provenzale]]<ref>Manfred Bukofzer w ''Muzyka w epoce baroku'' (s. 338) mocno sprzeciwia się temu obiegowemu twierdzeniu.</ref>. Był dyrektorem konserwatorium w [[Neapol]]u, czołowym przedstawicielem operowej [[szkoła neapolitańska|szkoły neapolitańskiej]]. W latach 1679–1683 był kapelmistrzem szwedzkiej królowej [[Krystyna Wazówna|Krystyny]].