Bolesławiec: Różnice pomiędzy wersjami

W czasie [[Wojny śląskie|wojen śląskich]] miasto, znane wtedy pod nazwą Buntzlau, w miarę upływu czasu zamienioną na Bunzlau, dostało się pod panowanie pruskie. W 1745 roku powstała grafika, przedstawiająca ze szczegółami ówczesne Buntzlau, wykonana przez [[Friedrich Bernhard Werner|F.B.Wernera]]. Widać na niej, że miasto zajmowało tylko niewielką część swojej obecnej powierzchni, ograniczone przez średniowieczne mury obronne. W centrum miasta znajdował się rynek z ratuszem, na prawo od którego znajdował się kościół parafialny, obecna Bazylika. Miasto posiadało trzy bramy- Górną (rejony obecnego placu Piłsudskiego), Dolną (okolice obecnych Term przy ulicy Zgorzeleckiej) i Mikołajską (znajdowała się w pobliżu miejsca, gdzie teraz znajduje się skrzyżowanie ulic Kutuzowa, Kubika i Komuny Paryskiej). Miasto posiadało także niewielkie przedmieścia w rejonach obecnych ulic Asnyka i Komuny Paryskiej, a w miejscu obecnego Parku Obrońców Helu znajdował się cmentarz ewangelicki (przetrwał aż do II połowy XX wieku). W rejonach obecnego placu Zamkowego widać jeszcze pozostałości po średniowiecznym zamku, spalonym jeszcze podczas wojny trzydziestoletniej, a w których miejscu dziesięć lat później powstał [[Kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Bolesławcu|kościół ewangelicki]]. W II połowie XVIII wieku w Bolesławcu otwarto sierociniec, którego zabudowania zachowały się do dzisiaj i można je podziwiać przy ulicy Bankowej. Bolesławiec zapisał się na kartach wielkiej historii w czasie wojen napoleońskich- w mieście aż sześciokrotnie gościł [[Napoleon Bonaparte|Napoleon]], a 28 kwietnia 1813 roku w mieście zmarł [[Michaił Kutuzow]], sławny rosyjski feldmarszałek. Dom, w którym dokonał żywota, zachował się do dziś i mieści się w nim obecnie Dział Historii Miasta Muzeum Ceramiki w Bolesławcu. Kilka miesięcy po jego śmierci, w sierpniu 1813 roku, doszło do bitwy rosyjsko-francuskiej o Bolesławiec, zakończonej wyparciem Francuzów z miasta. Po zakończonej wojnie Bolesławiec, którego mury obronne zostały częściowo zniszczone przez wojska francuskie, zaczął się dynamicznie rozwijać. 1 października 1845 roku w mieście otwarto [[Bolesławiec (stacja kolejowa)|dworzec kolejowy]], a rok później otwarto wielki [[Wiadukt kolejowy w Bolesławcu|wiadukt kolejowy]], jeden z najdłuższych w skali europejskiej. Wkrótce potem powstał zabytkowy kompleks szpitala psychiatrycznego, w którym obecnie funkcjonuje Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych. Znajduje się on pomiędzy obecnymi ulicami Piastów i Tysiąclecia. Wielu bolesławian brało udział w [[Wojna francusko-pruska|wojnie francusko-pruskiej]] i w walkach I Wojnywojny Światowejświatowej. Ci drudzy zostali upamiętnieni poprzez odsłonięcie pomników w kościele ewangelickim i w lesie miejskim przy obecnej ulicy Jeleniogórskiej (oba nie zachowały się). Mimo tych wojen miasto intensywnie się rozwijało- powstawały nowe ulice, otwarto kolej podmiejską, a także otwarto [[Teatr Stary w Bolesławcu|teatr miejski]]. W 1913 roku w Bolesławcu otwarto kino <nowiki>''Metropol''</nowiki>. Zmiany w Bolesławcu zaszły po przejęciu władzy przez Adolfa Hitlera w Rzeszy. Obecna ulica Bolesława Chrobrego została nazwana ''Adolf Hitler Strasse,'' ponadto w mieście zainstalowało się NSDAP i Gestapo. W czasie wojny w bolesławieckim teatrze przez pewien czas wystawiano nazistowskie sztuki propagandowe, a bolesławianie walczyli między innymi podczas kampanii wrześniowej<ref>{{Cytuj|autor=praca zbiorowa|tytuł=Bolesławiec. Zarys monografii miasta.|data=2001}}</ref>. W okolicach miasta pracowali polscy robotnicy przymusowi. Warto zaznaczyć, że podczas wojny przeciwko postępowaniu nazistów występował proboszcz kościoła Mariackiego, ks. [[Paul Sauer]]. W lutym 1945 roku do nietkniętego dotychczas wojną Bolesławca zaczęła się zbliżać Armia Czerwona. Wielu mieszkańców uciekło wtedy z miasta, które zostało zajęte przez Sowietów 12 lutego 1945 roku bez większych walk.