Doktor: Różnice pomiędzy wersjami

W Polsce [[Stopnie naukowe w Polsce|stopień naukowy]] doktora nadaje się w drodze [[przewód doktorski|przewodu doktorskiego]] osobie, która ma [[tytuł zawodowy]] [[magister|magistra]], magistra inżyniera, [[lekarz]]a lub inny równorzędny, zdała [[egzamin]]y doktorskie i obroniła [[rozprawa (nauka)|rozprawę doktorską]] ([[dysertacja|dysertację]]). Stopień naukowy doktora nadawany jest przez te wydziały [[Uczelnie w Polsce|szkół wyższych]] lub [[Jednostka naukowa|placówki naukowe]], które mają uprawnienia do jego nadawania. Uprawnienia uzależnione są m.in. od liczby zatrudnionych w nich osób z [[tytuł naukowy|tytułem naukowym]] [[profesor]]a lub stopniem naukowym doktora [[habilitacja|habilitowanego]] ([[samodzielny pracownik nauki|samodzielni pracownicy nauki]]) (wymaganych jest co najmniej 8 osób).▼

Dysertacja doktorska powinna stanowić oryginalne rozwiązanie problemu naukowego lub artystycznego oraz wykazywać ogólną wiedzę teoretyczną kandydata w danej [[dyscyplina naukowa|dyscyplinie naukowej]] lub artystycznej, a także umiejętność samodzielnego prowadzenia pracy naukowej lub artystycznej. Rozprawa ta jest opracowywana i pisana pod kierunkiem promotora ([[łacina|łac.]] ''promoveo'' – „posuwać, przesuwać naprzód”), którym może być [[habilitacja|samodzielny pracownik nauki]], wyznaczony przez uprawnione do tego gremium. Obrona dysertacji jest publiczna, tzn. termin jej jest ogłaszany i każdy ma prawo w niej uczestniczenia oraz zadawania pytań [[doktorant]]owi dotyczących tematu [[praca dyplomowa|pracy doktorskiej]]. Formalnie przewód doktorski jest zamykany przysięgą doktorską (w której treści zawarte jest przyrzeczenie poszukiwania [[prawda|prawdy]] i niesprzeniewierzania się zasadom [[etyka|etyki]] naukowej).▼

Wyższym stopniem naukowym jest stopień naukowy doktora [[habilitacja|habilitowanego]]. Nadawany jest w drodze przewodu habilitacyjnego, do którego może być dopuszczona osoba, która ma stopień naukowy doktora i wniosła udokumentowany ([[publikacja naukowa|publikacje]] w [[czasopismo naukowe|czasopismach naukowych]], wydanie [[książka|książki/ek]] naukowej) znaczny wkład naukowy lub artystyczny.▼

Zasady przyznawania stopnia naukowego doktora i doktora habilitowanego w Polsce określa [[ustawa]] z 2003 r. o stopniach i tytułach (naukowych i w zakresie sztuki)<ref>Ustawa z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz stopniach i tytule w zakresie sztuki. ({{Dziennik Ustaw|2017|1789}}).</ref>, znowelizowana ustawą z 2011 r.<ref>Ustawa z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki oraz o zmianie niektórych innych ustaw. ({{Dziennik Ustaw|rok=2011|numer=84|pozycja=455}}).</ref>. Poprzednie polskie uregulowania nie wymagały bezwzględnie posiadania przez kandydata tytułu zawodowego magistra lub równorzędnego (choć zasada ta zazwyczaj była przestrzegana) i zdarzały się nadzwyczajne przypadki nadawania stopnia naukowego doktora osobom bez studiów wyższych, np. słynnemu [[matematyka|matematykowi]] [[Lwów|lwowskiemu]] – późniejszemu profesorowi [[Stefan Banach|Stefanowi Banachowi]]. W innych krajach również zazwyczaj do przyznania stopnia naukowego doktora potrzebny jest dyplom ukończenia [[Uczelnia|uczelni]] wyższej, ale nie wszędzie.▼