Julian Fałat: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paterm (dyskusja | edycje)
m drobne merytoryczne
Ulica Juliana Fałata jest również w Tarnowie: https://mapy.e-turysta.pl/malopolskie/tarnow/ul-juliana-falata/#map=17/20.9945/50.0469
Linia 62:
W 1900 r. Julian Fałat ożenił się z Włoszką Marią Luizą Comello Stuckenfeld, z którą doczekał się trojga dzieci: Heleny (późniejsza żona aktora [[Igo Sym]]a), Kazimierza i Lucjana. W jego malarstwie pojawił się zimowy pejzaż, z których najwcześniejszy namalował artysta w 1902 r., najpóźniejszy nosi datę 1913 r. Fałat malował także motywy krakowskie – widoki na mury miejskie, malowane z okien pracowni w różnych porach dnia (np. „Autoportret na tle panoramy Krakowa z pracowni” z 1903 r.). Wyjeżdżał często do [[Zakopane]]go, a w jego twórczości pojawiały się pejzaże górskie (''Dolina Kościeliska'' 1894 r., ''Pod Nosalem'' 1909 r.). W 1902 r. zbudował [[Muzeum w Bielsku-Białej – Willa Juliana Fałata|willę]] z pracownią w [[Bystra (powiat bielski)|Bystrej]], a w 1910 r., po rezygnacji ze stanowiska rektora ASP, zamieszkał tu na stałe (obecnie: [[Muzeum w Bielsku-Białej – Willa Juliana Fałata|Fałatówka]]).
 
Po odzyskaniu niepodległości włączył się w odbudowę polskiego życia kulturalnego. W latach 1919–1922 mieszkał w [[Toruń|Toruniu]], gdzie kupił dom przy pl. Teatralnym 42, dzisiaj Fosa Staromiejska 28, który stał się ośrodkiem życia kulturalnego Torunia. Zbierali się tam artyści, dyplomaci i ludzie kultury z Torunia i z kraju. Po śmierci syna Lucjana, przekazał swój dom Pomorskiemu Towarzystwu Opieki nad Dziećmi. Został współzałożycielem i pierwszym [[Mistrz|majstrem]] (prezesem) [[Konfraternia Artystów w Toruniu|Konfraterni Artystów]]. Podczas czwartkowych spotkań rodziły się kolejne ważne inicjatywy np. Pomorskie Towarzystwo Muzyczne i Konserwatorium Muzyczne, Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych. Uczestniczył w posiedzeniach rady miejskiej, kiedy dyskutowano o sprawach kultury, zasiadał w komitetach honorowych, swym autorytetem wspierał różne akcje społeczne. Malował nadwiślańskie pejzaże i zakątki Torunia. Do końca życia pozostał majstrem Konfraterni i utrzymywał stały kontakt z Toruniem. Jego imię nosinoszą jednaulice zw ulic[[Toruń|Toruniu]] Toruniai [[Tarnów|Tarnowie]]. Następnie był dyrektorem Departamentu Sztuki w gabinecie ministra [[Antoni Ponikowski|Antoniego Ponikowskiego]]. Pod koniec życia organizował wystawy retrospektywne w Krakowie i Warszawie w 1925 r.
 
== Ważniejsze dzieła ==