Walter Ulbricht: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
→Życiorys: drobne redakcyjne, poprawa linków |
||
Linia 23:
Urodził się w [[Lipsk]]u w [[Niemcy|Niemczech]] w rodzinie rzemieślniczej, jako syn krawca. Sam przez jakiś czas odbywał praktykę czeladniczą u stolarza. Dość wcześnie związał się z kółkami [[Marksizm|marksistowskimi]] i w wieku dziewiętnastu lat wstąpił do [[Socjaldemokratyczna Partia Niemiec|Socjaldemokratycznej Partii Niemiec]] (SPD). Związał się też z radykalnym [[Związek Spartakusa|Związkiem Spartakusa]]. Był także jednym z założycieli [[Komunistyczna Partia Niemiec|Komunistycznej Partii Niemiec]] (KPD) w 1918 roku. W czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] służył na froncie wschodnim, dwukrotnie dezerterując. Po wojnie znów włączył się w działalność partii komunistycznej i w 1923 roku został członkiem jej Komitetu Centralnego. Z ramienia tej partii uzyskał mandat deputowanego do [[Reichstag]]u. Był członkiem parlamentu do roku 1933, czyli do końca istnienia [[Republika Weimarska|Republiki Weimarskiej]]. Kierował partyjnymi okręgami KPD [[Berlin]], [[Brandenburgia (prowincja)]], [[Łużyce]] i [[Marchia Graniczna Poznańsko-Zachodniopruska]].
Po przejęciu władzy w Niemczech przez nazistów w 1933 roku na komunistów spadły liczne represje. W tej sytuacji Ulbricht musiał opuścić kraj. Na emigracji kontynuował działalność polityczną, prowadząc z ramienia [[Międzynarodówka Komunistyczna|Międzynarodówki Komunistycznej]] działania wymierzone przeciwko ruchowi [[Trockizm|trockistowskiemu]]<ref>Ursula Langkau-Alex: ''Deutsche Volksfront 1932-1939: Bd. Dokumente zur Geschichte des Ausschusses zur Vorbereitung einer deutschen Volksfront'', Chronik und Verzeichnisse. Akademie Verlag, 2005, s. 349. {{ISBN|3050040335}}.</ref>. Początkowo przebywał w [[Paryż]]u, później w [[Hiszpania|Hiszpanii]], gdzie wziął udział w [[Hiszpańska wojna domowa|wojnie domowej lat 1936-1939]]. Potem osiadł w [[Moskwa|Moskwie]]. Studiował w [[Międzynarodowa Szkoła Leninowska|Międzynarodowej Szkole Leninowskiej]] w [[Moskwa|Moskwie]]. W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] służył w stopniu pułkownika w szeregach [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]]. W 1945 roku z polecenia [[Józef Stalin|Józefa Stalina]] powrócił do Niemiec z zadaniem odbudowania w radzieckiej strefie okupacyjnej struktur Komunistycznej Partii Niemiec<ref>Peter Grieder (2000). ''The East German Leadership, 1946-73: Conflict and Crisis''. Manchester UP. s. 14.</ref>. Doprowadził wkrótce do jej połączenia z SPD i utworzenia nowej [[Socjalistyczna Partia Jedności Niemiec|Niemieckiej Socjalistycznej Partii Jedności]] (SED).
Komuniści z Ulbrichtem na czele szybko przejęli kontrolę nad SED. Po utworzeniu na terenie radzieckiej strefy okupacyjnej [[Niemiecka Republika Demokratyczna|Niemieckiej Republiki Demokratycznej]] (NRD), Ulbricht objął stanowisko wicepremiera (11 października 1949 roku). W 1950 roku został sekretarzem generalnym SED, czyli praktycznie przejął władzę w państwie<ref name=WB1>Wolfgang Benz, Hermman Graml (1986), ''Siglo XX. II. Europa después de la Segunda Guerra Mundial 1945-1982'', s. 371-372.</ref>. Po przejęciu władzy Ulbricht przystąpił do wprowadzania w życie stalinowskich wzorów ustrojowych. Rozpoczęto [[kolektywizacja|kolektywizację]] rolnictwa i rozbudowę przemysłu<ref name="WB1"/><ref>Martin Kitchen, ''A History Of Modern Germany 1800-2000'', Blackwell, 2006, s. 328.</ref>. Pod jego rządami na arenie międzynarodowej głoszono hasła zjednoczenia Niemiec pod rządami komunistów. W 1951 roku Ulbricht wezwał mieszkańców [[Republika Federalna Niemiec (1949–1990)|Zachodnich Niemiec]] do występowania przeciwko [[Stany Zjednoczone|Stanom Zjednoczonym]] i podjęcia strajku generalnego.
| |||