Vitas Gerulaitis: Różnice pomiędzy wersjami

Pochodził z rodziny litewskich emigrantów, wychowywał się w nowojorskiej dzielnicy [[Queens (dzielnica)|Queens]]. Należał do czołówki juniorów amerykańskich (w [[1971]] klasyfikowany na pozycji nr 6. w rankingu krajowym), był finalistą nieoficjalnych mistrzostw świata juniorów [[Orange Bowl w(tenis)|Orange [[1972Bowl]] w 1972. W [[1973]] rozpoczął rywalizację w gronie seniorów, rok później wygrał pierwszy turniej (w [[Wiedeń|Wiedniu]]). W [[1975]] awansował do czołowej piętnastki na świecie, w [[1976]] był w ćwierćfinale Wimbledonu[[Wimbledon]]u (po pokonaniu m.in. [[Arthur Ashe|Arthura Ashe'a]]). W [[1977]] na turnieju wimbledońskim dotarł do półfinału, przegrywając ze Szwedem [[Björn Borg|Borgiem]] po pięciosetowym meczu, uważanym za jedno z najlepszych spotkań w historii tenisa<ref>{{Cytuj |tytuł = This Date in Wimbledon History: June 30 |czasopismo = Tennis.com |data dostępu = 2018-03-24 |url = http://www.tennis.com/players/2012/06/this-date-in-wimbledon-history-june-30/36940/}}</ref>. Gerulaitis wykazał się w tym meczu dużymi umiejętnościami przy siatce, ostatecznie nie wystarczyło to jednak na Borga (Szwed wygrał 6:4, 3:6, 6:3, 3:6, 8:6), który pozostawał w tym okresie na Wimbledonie niepokonany<ref>{{Cytuj |tytuł = Classic Matches: Borg v Gerulaitis |data = 2004-05-31 |data dostępu = 2018-03-24 |url = http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/tennis/wimbledon_history/3742097.stm |język = en-GB}}</ref>.

Jedyny tytuł wielkoszlemowy w grze pojedynczej zdobył w 1977 w Australian Open; turniej był wówczas rozgrywany na kortach trawiastych w grudniu, ale prestiż imprezy był wówczas nieco mniejszy niż w końcu XX wieku. W finale Gerulaitis pokonał Brytyjczyka [[John Lloyd|Johna Lloyda]] (późniejszego męża [[Chris Evert]]) 6:3, 7:6, 5:7, 3:6, 6:2. Innym znaczącym osiągnięciem Gerulaitisa był finał turnieju [[TennisATP MastersWorld CupTour Finals|MastersATP Finals]] w [[1979]], kiedy po raz pierwszy w karierze udało mu się pokonać [[Jimmy Connors|Jimmy'ego Connorsa]] (po 16 porażkach z rzędu)<ref>{{Cytuj |autor = Roger Cohen |tytuł = Opinion {{!}} Roger Federer Unbuttoned |czasopismo = The New York Times |data = 2009-07-08 |data dostępu = 2018-03-24 |issn = 0362-4331 |url = https://www.nytimes.com/2009/07/09/opinion/09iht-edcohen.html |język = en-US}}</ref>; wygrał w tym turnieju także z [[John McEnroe|Johnem McEnroe]], a dopiero w finale uległ Borgowi. W lutym [[1978]] osiągnął najwyższą pozycję w karierze w rankingu światowym -– nr 3, ale udało mu się ją utrzymać na krótko. W odróżnieniu od swoich głównych rywali ze ścisłej czołówki ówczesnego tenisa -– Borga, Connorsa, McEnroe - zdarzały mu się częste porażki z potencjalnie słabszymi przeciwnikami. Wygrał łącznie w karierze 2426 turniejeturniejów, w 2930 przegrywał w finałach. Wśród finałowych porażek były także wielkoszlemowe -– w 1979 uległ w finale [[US Open]] Johnowi McEnroe (5:7, 3:6, 3:6), w [[1980]] przegrał finał [[French Open]] z Borgiem (4:6, 1:6, 2:6).

Osiągał sukcesy także w grze podwójnej. W 1975 wygrał turniej wimbledoński w parze z [[Sandy Mayer|Sandym Mayerem]]em; Amerykanie przystąpili do rywalizacji jako para nierozstawiona i jako jedyni w historii zdobyli mistrzostwo, nie spotykając się po drodze z żadną parą rozstawioną. Gerulaitis triumfował łącznie w 89 turniejach deblowych, był także w 12 finałach. W maju [[1985]], krótko przed zakończeniem kariery, zajmował najwyższą pozycję w rankingu deblistów -– nr 43. Jego zawodowe zarobki na korcie, zarówno w grze podwójnej jak i pojedynczej, wyniosły niemal trzy miliony dolarów.

Jako reprezentant USA występował w latach [[1976]]-19801976–1980 w rozgrywkach Pucharu Davisa (wyłącznie jako singlista). Bilans jego występów wynosił 11 zwycięstw i 3 porażki. Miał znaczący udział w zdobyciu przez USA trofeum w 1979, kiedy w finale pokonał Włochów [[Adriano Panatta|Panattę]] i [[Corrado Barazzutti|Barazzuttiego]]; w drodze do finału wygrywał także z Australijczykami [[Mark Edmondson|Edmondsonem]] i [[John Alexander|Alexandrem]] oraz Argentyńczykiem [[José Luis Clerc|Clercem]].

Gerulaitis był zawodnikiem praworęcznym. Dysponował dobrym wolejem (szczególnie bekhendowym) i refleksem przy siatce; kiedy czuł się optymalnie, potrafił grać w sposób widowiskowy. W gorsze dni wychodził na kort apatyczny i wtedy zazwyczaj zdarzały mu się niespodziewane porażki. Potrafił także zachowywać się na korcie w sposób niekulturalny, bywał karany finansowo za niesportowe zachowanie i kłótnie z sędziami<ref>{{Cytuj |autor = Warren Hoge |tytuł = Fibak Upsets Gerulaitis, 7‐6, 7‐6; Censures ‘Poor Sportsmanship’ |czasopismo = The New York Times |data = 1979-07-14 |data dostępu = 2018-03-24 |issn = 0362-4331 |url = https://www.nytimes.com/1979/07/14/archives/fibak-upsets-gerulaitis-76-76-censures-poor-sportsmanship-an.html |język = en-US}}</ref>. Anegdotyczne były jego stosunki z [[Wojciech Fibak|Wojciechem Fibakiem]] -– po wygranym ćwierćfinale French Open 1980 odmówił podania ręki Fibakowi i podziękowania za grę, oświadczając, że zrobiłby to jedynie w przypadku porażki; faktycznie gest ten wykonał po miesiącu, kiedy Fibak pokonał go w 1/8 finału turnieju wimbledońskiego.

Amerykanin znany był z zamiłowania do rozrywkowego trybu życia. Długie godziny przed meczami spędzał w dyskotekach, kolekcjonował szybkie samochody<ref>{{Cytuj |tytuł = Vitas Gerulaitis {{!}} Bio {{!}} ATP World Tour {{!}} Tennis |czasopismo = ATP World Tour |data dostępu = 2018-03-24 |url = http://www.atpworldtour.com/en/players/vitas-gerulaitis/g008/bio |język = en}}</ref>. Z drugiej strony udzielał też chętnie lekcji tenisa młodzieży z ubogich dzielnic Nowego Jorku. Karierę sportową zakończył w [[1986]], ale występował nadal na korcie, chętnie uczestnicząc w pokazówkach (m.in. z Irańczykiem [[MansourMansur Bahrami|MansouremMansurem Bahramim]]). W 1985 wspólnie z weteranem [[Bobby Riggs|Bobbym Riggsem]]em wyzwał czołowe deblistki świata [[Martina Navrátilová|Navrátilovą]] i [[Pam Shriver|Shriver]] na "walkę„walkę płci"płci”, co zakończyło się porażką duetu męskiego<ref>{{Cytuj |tytuł = Women Win War Of Sexes |czasopismo = tribunedigital-sunsentinel |data dostępu = 2018-03-24 |url = http://articles.sun-sentinel.com/1985-08-24/sports/8502040832_1_vitas-gerulaitis-navratilova-and-shriver-bobby-riggs |język = en}}</ref>. Gerulaitis występował okazyjnie w grze mieszanej ze starszą siostrą Ruth (ur. 18 listopada [[1955]]), klasyfikowaną w 1980 na 60. miejscu rankingu tenisistek.

Zmarł w wieku 40 lat w tragicznych okolicznościach, wskutek zatrucia tlenkiem węgla<ref>{{Cytuj |autor = Robert Mcg. Thomas Jr. |tytuł = Vitas Gerulaitis, 40, Former Tennis Star, Dies |data dostępu = 2018-03-24 |url = https://www.nytimes.com/1994/09/20/obituaries/vitas-gerulaitis-40-former-tennis-star-dies.html |język = en}}</ref>.

== Wygrane turnieje ==