Straż Graniczna (1922–1923): Różnice pomiędzy wersjami

Wykonując postanowienia uchwały [[Drugi rząd Antoniego Ponikowskiego|Rady Ministrów]] z 23 maja 1922 roku, [[Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (1918–1939)|Minister Spraw Wewnętrznych]] rozkazem z 9 listopada 1922 roku zmienił nazwę „Baony Celne” na „Straż Graniczna”{{odn|Bereza|Szczepański|2014|s=25}}. Wprowadził jednocześnie w formacji nową organizację wewnętrzną{{odn|Prengel-Boczkowska|2009|s=5}} na podstawie etatów zatwierdzonych 1 września 1922{{odn|Rozkazy organizacyjne KG SG 1922–1923|s=50}}. Nowa formacja graniczna zorganizowana została na wzór wojskowy i podporządkowaną [[Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (1918–1939)|Ministerstwu Spraw Wewnętrznych]]. Jej tworzenie oparto na zasobach kadrowych armii i zaciągu ochotniczym byłych wojskowych{{odn|Dominiczak|1997|s=244}}.

Według Prochwicza, z dniem 1 września 1922 roku powstała Straż Graniczna. Bataliony Celne [[Ministerstwo Skarbu|Ministerstwa Skarbu]] przemianowano na Bataliony Straży Granicznej. Formacja dysponowała 44(?sic!) batalionami Straży Granicznej, 3 szwadronami żandarmerii etapowej, szkołą podoficerską w Łomży. W grudniu 1922 roku dysponowała około 22 tys. żołnierzy{{odn|Prochwicz|Kępa|2003|s=19-20}}.

Na czele formacji stanęła Główna Komenda Straży Granicznej. Granicę wschodnią podzielono na odcinki wojewódzkie. Utworzono komendy wojewódzkie Straży Granicznej w Wilnie, Nowogródku, Białymstoku, Brześciu, [[Łuck]]u i [[Tarnopol]]u. Utworzono też podległe komendom wojewódzkim komendy powiatowe Straży Granicznej w Sopoćkiniach, Nieświeżu, Wilnie, Święcianach, Głębokiem, Wilejce, Stołpcach, Łunińcu, Sarnach, Korcu, Krzemieńcu i Tarnopolu. Zakres działań komendy powiatowej nie zawsze pokrywał się z granicami powiatów nadgranicznych{{odn|Dominiczak|1992|s=77}}. Każdej komendzie powiatowej przydzielono po trzy bataliony piechoty z wyjątkiem komendy w Tarnopolu i w Sarnach. Nowa formacja liczyła 36 batalionów piechoty o łącznym stanie 22 tys. żołnierzy. Planowano utworzenie dodatkowych oddziałów konnych stanowiących obwody{{odn|Dominiczak|1997|s=246}}. W przypadku obsady granicy jednego z batalionów na terenie innego powiatu niż siedziba komendanta powiatowego, dowódca batalionu odkomenderowywał oficera łącznikowego do danego starosty{{odn|Rozkazy organizacyjne KG SG 1922–1923|s=50}}.