Józef Gawlina: Różnice pomiędzy wersjami

Wojna zastała Gawlinę w Warszawie. Dokonał kilku mianowań dziekanów. Ewakuacja Kurii Polowej nastąpiła 4 września. W nocy z 6 na 7 września 1939 na polecenie naczelnych władz WP Gawlina opuścił [[Warszawa|Warszawę]]. Biskup wycofywał się na wschód. Dotarł do [[Łuck]]a, gdzie w czasie bombardowania został ranny. Dotarł do granicy polsko-rumuńskiej, którą przekroczył w dniu 18 września. Przybył do [[Bukareszt]]u, potem przez Węgry 5 października przybył do [[Rzym]]u. Po audiencji u papieża [[Pius XII|Piusa XII]] [[Sekretariat Stanu]] [[Watykan|Stolicy Apostolskiej]] przedłużył mu jurysdykcje biskupa polowego, co pośrednio oznaczało uznanie ciągłości [[Polska|państwa polskiego]] i jego armii. Wyjechał do Francji. 18 października 1939 po przybyciu do [[Paryż]]a formalnie podjął obowiązki biskupa polowego Wojsk Polskich (Polskich Sił Zbrojnych na uchodźstwie). Włączył się do organizacji Wojska Polskiego we Francji. Organizował dla żołnierzy niedzielne nabożeństwa przez radio. Zarządzeniem z 12 listopada 1939 Ministra Spraw Wojskowych [[Rząd RP na uchodźstwie|rządu RP na uchodźstwie]], gen. [[Władysław Sikorski|Władysława Sikorskiego]], został zastępcą przewodniczącego zarządu [[Polski Czerwony Krzyż|Polskiego Czerwonego Krzyża]] w czasie wojny<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Dział urzędowy. Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych z dnia 12 listopada 1939 w sprawie działalności stowarzyszenia Polski Czerwony Krzyż w czasie wojny | czasopismo = [[Monitor Polski]] | strony = 1 | data = 268-270 z 1 grudnia 1939 | url = http://www.ambasadaslaska.org/b.pdf}}</ref>. Wydał Modlitewnik Żołnierza Polskiego. 21 grudnia 1939 dekretem prezydenta [[Władysław Raczkiewicz|Raczkiewicza]] został mianowany członkiem [[I Rada Narodowa Rzeczypospolitej Polskiej|I Rady Narodowej RP]], następnie zastępcą członka [[Komisja Wojskowa|Komisji Wojskowej]], członkiem [[Komisja Prawno-Konstytucyjna|Komisji Prawno-Konstytucyjnej]] i przewodniczącym [[Komisja Spraw Zagranicznych|Komisji Spraw Zagranicznych]].