Solaris Urbino 18: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m jęz., int., lit. |
|||
Linia 65:
|Plik:23. autobuss uz Akmens tilta.JPG|Solaris Urbino 18 I na ulicach [[Ryga|Rygi]]
}}
Solaris Urbino 18 pierwszej generacji produkowano od drugiej połowy 1999 r. Model ten były uzupełnieniem oferty Solarisa o przegubowy, 18-metrowy autobus. Pierwszy seryjny pojazd trafił do [[Przedsiębiorstwo Komunikacji Autobusowej w Gdyni|PKA Gdynia]] w 1999, był to również jedyny nowy przegubowy niskopodłogowy autobus kupiony w 1999 przez przedsiębiorstwa komunikacyjne w Polsce. Autobusy Urbino 18 I generacji wykorzystywały wiele rozwiązań konstrukcyjnych z krótszych modeli z rodziny Urbino. Konstrukcja bazuje na [[Nadwozie samonośne|nadwoziu samonośnym]]. W procesie projektowania zastosowano najnowsze techniki komputerowe w programach typu [[Computer Assisted Detection|CAD]] oraz programów do obliczeń [[Wytrzymałość materiałów|wytrzymałości materiałowej]], co było dużą nowością na tamte czasy. Szkielet miał kształt kratownicy, dzięki czemu uzyskano dużą wytrzymałość przy stosunkowo lekkiej konstrukcji. Zastosowano [[Silnik o zapłonie samoczynnym|silniki wysokoprężne]] produkcji firm [[MAN SE|MAN]] lub [[DAF Trucks|DAF]] w tzw. zabudowie „wieżowej”. Skrzynie biegów dostarczała firma [[Voith]]. Uwagę przyciągał nowoczesny design autobusów. Zastosowano niespotykane dotąd w autobusach miejskich zaokrąglone linie, w tym łagodną krawędź dachu. Ważnym elementem wyróżniającym rodzinę Solaris Urbino na tle innych autobusów jest asymetryczna linia przedniej szyby opadająca z prawej strony. Umożliwia ona lepszą widoczność kierowcy przy wjeżdżaniu na przystanek<ref name="Rusak"/><ref name="Zajezdnia"/><ref name="Stiasny196">.
We wnętrzu bazowano na układzie znanym z modeli Neoplan, niemniej jednak dla każdego odbiorcy jest ono aranżowane w nieco inny sposób, stosownie do wymagań. Wejście na pokład umożliwiały trzy lub cztery pary drzwi w układzie 2-2-2-0 lub 2-2-2-2. W drugich drzwiach zamontowano platformę dla wózków inwalidzkich, a naprzeciwko nich platformę dla niepełnosprawnych. Charakterystyczną cechą I generacji są poręcze lakierowane lakierem bezbarwnym zamiast żółtej farby. Projektując rozkład siedzeń oraz kabinę kierowcy, projektanci kierowali się zasadami ergonomii i badaniami nad układem ludzkiego ciała w różnych pozycjach. Dzięki przymocowaniu siedzeń do ściany bocznej ułatwiono codzienne sprzątanie wnętrza. W późniejszym czasie wprowadzono także kilka poprawek technicznych w odpowiedzi na niedoskonałości, które pojawiły się w trakcie eksploatacji u klientów, m.in. przeniesiono zbiornik paliwa ku tyłowi autobusu, czy też oparto instalację elektryczną o szynę [[Controller Area Network|CAN]]<ref name="Zajezdnia">{{cytuj pismo | nazwisko = Sokołowski| imię = Robert| tytuł = 18 000 mm autobusu| czasopismo = Zajezdnia| wolumin = 1/2004| wydanie = | strony = 6-11| data = | wydawca = Marketing Partner| miejsce = Warszawa| issn = 1732-8241| doi =}}</ref><ref name="Rusak"/>.
Linia 80:
|Plik:Solaris Urbino 18 Kraków Mobilis.JPG|II generacja w barwach [[Komunalne Przedsiębiorstwo Komunikacji Miejskiej|KPKM Białystok]] na ulicach Krakowa
}}
Od 2002 r. produkowano nową drugą generację modelu Urbino 18. Generacja ta była jednak jedynie rozwiązaniem przejściowym pomiędzy I a planowaną III generacją<ref name="Zajezdnia"/>. Zastosowano kilka udoskonaleń technicznych, lekko zmieniono wzornictwo autobusów. Wprowadzono m.in. nowy kształt przednich i tylnych lamp, lekko zmieniono także niektóre fragmenty nadwozia. Zmniejszono wysokość wejścia z 360 do 320 mm w pierwszych, drugich i trzecich drzwiach. Zastosowano innowacyjne systemy hamulcowe WABCO. Wprowadzono także normę emisji spalin [[Europejski standard emisji spalin|Euro 3]] dla wszystkich nowych pojazdów. Autobusy Solaris Urbino 18 II generacji dostarczono m.in. do [[Gdańskie Autobusy i Tramwaje|Gdańska]], [[Komunalne Przedsiębiorstwo Komunikacji Miejskiej|Białegostoku]] i [[Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Poznaniu|Poznania]], a za granicą także m.in. do [[Drezno|Drezna]]. Od 2002 r. na podstawie nadwozia Solarisa Urbino 18 II generacji w Bolechowie jest budowany również trolejbus [[Solaris Trollino 18]]<ref name="Stiasny196"/><ref name="Rusak"/>.
{{clear0|left}}
Linia 109:
|Plik:SU18 IV Bielsko 173.jpg|Przód pojazdu
|Plik:Solaris Urbino 18, Busexpo 2016, Zsámbék, 65.jpg|Prototypowy Urbino 18 IV generacji na Węgrzech
|Plik:3 Freiburger Solaris New Urbino 18.jpg|IV generacja Urbino 18 we [[Fryburg (miasto w Szwajcarii)|Fryburgu]]
|Plik:Exkurze ve vozovně slatina (17).jpg|Przedni reflektor autobusu
|Plik:Exkurze ve vozovně slatina (1).jpg|Widok na tył pojazdu
Linia 490:
!<small>Układ magazynowania energii</small>
|<small>baterie NiMH</small>
|<small>[[
|<small>superkondensatory 125 V, kontener trakcyjny</small>
|<small>superkondensatory</small>
| |||