Cerkiew św. Mikołaja w Tallinnie (Stare Miasto): Różnice pomiędzy wersjami

Prawosławna cerkiew mogła istnieć już przy domu kupców [[Nowogród Wielki|nowogrodzkich]] w średniowiecznym [[Tallinn]]ie w XI-XIII w., przed najazdem [[Waldemar II Zwycięski|Waldemara II Zwycięskiego]] na zamek Lyndanise, w czasie wyprawy przeciwko Estom w 1219 r. Pisemna wzmianka o cerkwi pochodzi z 1371 r., jednak nic nie wiadomo o jej wyglądzie i lokalizacji. Kolejna świątynia, z której korzystali prawosławni ruscy kupcy, wzmiankowana jest w 1420 r. i była położona przy ulicy Vene (Ruskiej) łączącej Stary Rynek z portem, tj. w rejonie, gdzie znajduje się obecnie istniejąca budowla<ref name="pra22">metropolita [[Korneliusz (Jakobs)|Korneliusz]] i inni, ''Prawosławnyje...'', s. 22.</ref>. Na początku XVII w. cerkiew była czynna tylko w czasie, gdy w mieście znajdowali się rosyjscy kupcy. Przez pozostałą część roku klucze do świątyni były zdeponowane w ratuszu<ref name="pra22"/>. Podziemia świątyni były wykorzystywane jako magazyn towarów<ref>J. Lewandowski, ''Historia Estonii'', Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 2002, ISBN 83-04-04528-1, s. 60.</ref>. Władcy Rosji niejednokrotnie przekazywali dary dla świątyni: zachowała się m.in. część podświecznika ofiarowanego przez [[Borys Godunow|Borysa Godunowa]] oraz [[ikonostas]] wykonany przez mistrzów [[Psków|pskowskich]] na zlecenie carewny [[Zofia Romanowa|Zofii]]<ref name="pra22"/>.

 

 

Na początku XIX w. władze rosyjskie zdecydowały o rozbudowie cerkwi; projekt powiększonej świątyni w stylu [[klasycyzm|klasycystycznym]] przygotował [[Luigi Rusca]], jednak z powodu braku funduszy miejski architekt uprościł go. Gotową cerkiew konsekrowano w sierpniu 1827 r., w przededniu święta Zaśnięcia Matki Bożej<ref name="pra24">metropolita Korneliusz i inni, ''Prawosławnyje...'', s. 24.</ref>.