Wikipedysta:Pessoa22/brudnopis: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian |
|||
Linia 21:
Urodził się 29 jako Jerzy Rabinowicz, syn majstra włókienniczego Pawła Rabinowicza i Soni Lipskiej. Do szkoły chodził w Łodzi, w roku 1932 ukończył gimnazjum, w roku 1933 podjął studia prawnicze, a następnie polonistyczne.
Od roku 1935 związany z prasą socjalistyczną, publikował w takich pismach, jak: [[„Dziennik Ludowy”]], [[„Łodzianin”]], [[„Młodzi idą”]] oraz [[„Robotnik”]]. W roku 1936 wstąpił do [[Polska Partia Socjalistyczna|Polskiej Partii Socjalistycznej]]. W latach 1936-1937 redaktor [["Dziennik Popularny"|„Dziennika Popularnego”]].
W roku 1937 pod pseudonimem Jerzy Rawicz zadebiutował jako poeta, wydając nakładem [[„Robotnika”]] zbiór „Co pieśń może. Wiersze i satyry”. Jeszcze przed wybuchem wojny, w 1939 nakładem wydawnictwa [[Ferdynand Hoesick|Ferdynanda Hoesicka]] ogłosił powieść „Tutaj spać nie wolno” wraz z [[Andrzej Brózda|Andrzejem Brózdą]] (właśc. [[Witold Miller]]).
Po wybuchu II wojny światowej znalazł się w Białymstoku, gdzie pracował jako nauczyciel języka polskiego i publikował na łamach [["Sztandar Wolności"|„Sztandaru Wolności”]]. W roku 1940 wstąpił do [[Związek Pisarzy Radzieckich|Związku Pisarzy Radzieckich]]. Po ataku Niemiec hitlerowskich na ZSRR, ukrywał się na Podlasiu i na Polesiu. Jego żona wraz z trójką dzieci zginęła w getcie w Białymstoku. W roku 1942 został aresztowany przez gestapo i osadzony w obozie koncentracyjnym w Auschwitz, gdzie związał się z ruchem oporu. Po ewakuacji obozu w Auschwitz więziony był w obozach: [[Mauthausen-Gusen]], [[Amstetten]] i [[Ebensee]].
Natychmiast po zakończeniu II wojny światowej i wyzwoleniu, wrócił do Polski, podjął działalność w Komitecie Wojewódzkim PPS w Białymstoku i pracę w redakcji
W roku 1962 zrezygnował z dziennikarstwa i do przejścia na emeryturę w roku 1965 był zatrudniony jako sekretarz [[MIędzynarodowy Komitet Oświęcimski|Międzynarodowego Komitetu Oświęcimskiego]]. W ostatnim okresie życia napisał sześć książek o charakterze obyczajowo-sensacyjnym, tematycznie związanych w większości z dwudziestoleciem w międzywojennym. Do najważniejszych spośród nich należą: "Diabeł przegrany" – o [[Wacław Kostek-Biernacki|Wacławie Kostku-Biernackim]], a także zbiór szkiców historycznych o Polsce międzywojennej "Pozostało do wyjaśnienia". Największą poczytnością cieszyła się - oparta na podstawie autentycznych wydarzeń do jakich doszło w Warszawie w okresie międzywojennym - powieść gangsterska "Doktor Łokietek i Tata Tasiemka" oraz rzecz na kanwie wspomnień komendanta obozu [[Auschwitz]] [[Rudolf Höss|Rudolfa Hössa]] "Dzień powszedni ludobójcy". Parał się także pracą przekładową, do jego najważniejszych osiągnięć w tym zakresie należą tłuaczenia głośnych książek [[Hans Fallada|Hansa Fallady]] i [[Bruno Apitz|Bruna Apitza]].
Zmarł 9 marca 1980 w Warszawie, pochowany został na [[cmentarzu wojskowym na Powązkach]]<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = |czasopismo = "Trybuna Ludu" nr 63 |data = 1980}}</ref>.
== Publikacje książkowe ==
Linia 53 ⟶ 56:
== Przypisy ==
== Bibliografia ==
* {{Cytuj książkę | nazwisko=Koprowski | imię=Jan | autor link=Jan Koprowski| tytuł=Pożegnanie przyjaciela | data=1980 |rok=|wydawca="Literatura" nr 12|miejsce=Warszawa|strony=|isbn=| numer 12}}
== Linki zewnętrzne ==
| |||