Urodził się w Odessie w zasymilowanej rodzinie żydowskiej, jako syn lekarza stomatologa Marka Bardacha i jego żony Otylii. Rodzina w 1920 przeniosła się do [[Włodzimierz Wołyński|Włodzimierza Wołyńskiego]]. Tam Janusz ukończył gimnazjum w 1938 roku. Nie został przyjęty do szkoły medycznej w Warszawie. Pracował w gabinecie dentystycznym ojca, był również czynnie zaangażowany w działalność komunistyczną. Po 17 września 1939 roku kolaborował z władzą radziecką okupującą wschodnie tereny II RP. W 1940 roku został powołany do Armii Czerwonej. Uczył się w Szkole Kierowców Czołgów w Orle do 1941 roku. W lipcu 1941 roku został skierowany na front, gdzie brał udział w walkach z Niemcami. Rodzice i siostra Rachela zostali zamordowani przez Niemców we Włodzimierzu Wołyńskim w czerwcu 1942 roku. Janusz Bardach w czasie służby został aresztowany przez [[NKWD]]. Został skazany na karę śmierci, którą zamieniono na 10 lat ciężkiego łagru na Kołymę. W tym czasie jego brat [[Juliusz Bardach]] służył od 1943 w Wojsku Polskim w ZSRR jako [[Oficer polityczny|oficer pionu polityczno-wychowawczego]] w randze pułkownika, w latach 1945–1947 [[Attaché|attaché wojskowy]] Ambasady RP w Moskwie. Podczas pobytu w szpitalu, gdzie trafił wycieńczony ciężką pracą, Januszowi udało się skontaktować z bratem. [[Juliusz Bardach]] pomógł w zwolnieniu brata z obozu. Janusz przybył do Moskwy w marcu 1946 roku. Odzyskał polskie obywatelstwo. Otrzymał stypendium od rządu polskiego. W [[ZSRR]] został absolwentem Instytutu Medyczno-Stomatologicznego w Moskwie (1950). Następnie pracował w Klinice Chirurgii Szczękowo-Twarzowej Moskiewskiego Instytutu Medyczno-Stomatologicznego (1950-1954). Tam uzyskał w 1954 stopień kandydata nauk medycznych. Po zakończeniu stażu chirurgicznego dzięki pomocy brata zdołał repatriować się do Polski. Zamieszkał w Łodzi, gdzie pracował w Katedrze Chirurgii Stomatologicznej [[Akademia Medyczna w Łodzi|Akademii Medycznej w Łodzi]]. Był tam założycielem Kliniki Chirurgii Plastycznej [[Akademia Medyczna w Łodzi|Akademii Medycznej w Łodzi]] (od 1972 roku kierownik). Docent od 1959 roku, profesor nadzwyczajny – 1964, profesor zwyczajny 1970. W latach 1962-1972 dyrektor Ośrodka Wad Wrodzonych Twarzy w [[Akademia Medyczna w Łodzi|Akademii Medycznej w Łodzi]]. W latach 1965-1967 kierownik Oddziału Stomatologicznego [[Akademia Medyczna w Łodzi|Akademii Medycznej w Łodzi]]. W latach 1954-1959 był redaktorem naczelnym pisma "[[Przegląd Stomatologiczny]]". W 1972 wyjechał do USA na zaproszenie [[University of Iowa|Uniwersytetu w Iowa]]. Tam został kierownikiem Kliniki Chirurgii Plastycznej i Rekonstrukcyjnej Głowy i Szyi Wydziału Medycznego. Zmarł 16 sierpnia 2002 roku w USA. Zasłynął książką wspomnieniową ''[[Człowiek człowiekowi wilkiem]]''.
