Ortyle magdeburskie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Utworzone hasło |
m drobne merytoryczne |
||
Linia 5:
== Ortyle w Polsce ==
Aby uniezależnić się od wyroków sądu niemieckiego Magdeburga, [[Kazimierz III Wielki|Kazimierz Wielki]] powołał w [[Kraków|Krakowie]], prawdopodobnie w 1356,
Znanych jest osiem odpisów polskich tłumaczeń ortyli (jeden zaginął podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]]), z których jeden pochodzi z XV wieku, zaś pozostałe z wieku XVI{{odn|Wydra|Rzepka|1984|s=175}}. Najstarsze polskie tłumaczenie ortyli powstało około 1450 we [[Lwów|Lwowie]] lub jego okolicach na polecenie Mikołaja Gołogórskiego, [[Podstoli|podstolego]] lwowskiego{{odn|Wydra|Rzepka|1984|s=175}}. Najstarszy zachowany przekaz tłumaczenia ortyli powstał około 1480 we Lwowie lub na pograniczu województw [[Województwo bełskie|bełskiego]] i [[Województwo ruskie|ruskiego]]{{odn|Wydra|Rzepka|1984|s=175}}. Obecnie przechowywany jest w [[Zakład Narodowy im. Ossolińskich|Bibliotece Ossolińskich]] we [[Wrocław]]iu (rękopis nr 50){{odn|Wydra|Rzepka|1984|s=175}}. Tekst ortyli, spisany w dwóch kolumnach jednym charakterem pisma, znajduje się na kartach 11–22v, 26–105{{odn|Wydra|Rzepka|1984|s=175}}. Jest on najstarszym znanym ciągłym zabytkiem staropolszczyzny reprezentującym [[dialekt południowokresowy]]{{odn|Wydra|Rzepka|1984|s=175}}.
|