Wyznania uznawane za [[restoracjonizm|restoracjonistyczne]] zazwyczaj odrzucają księgi deuterokanoniczne. Stąd np. [[Świadkowie Jehowy]] ustaliliprzyjęli kanon Pism Hebrajskichhebrajski, składający się z 39 ksiąg (na wzór kanonu hebrajskiego, chociaż w kanonie hebrajskim występuje tendencja do łączenia różnych ksiąg, stąd czasem 22 lub 24 księgi, które w rzeczywistości są połączonymi 39). Na Nowy Testament składa się 27 ksiąg<ref>{{cytuj stronę | url = http://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/1200000724 | tytuł = Biblia | praca = [[Publikacje Świadków Jehowy#Książki|Wnikliwe poznawanie Pism]], tom 1 | opublikowany = Biblioteka Internetowa Strażnicy | strony = 229–234}}</ref>.
Wśród wyznań restoracjonistycznych istnieją również liczne grupy, które dołączają do kanonu własne pisma. Np. [[Ruch świętych w dniach ostatnich|święci w dniach ostatnich]] (których największy odłam to [[Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnichmormonizm|mormoni]]) uznają za natchnioną [[Księga Mormona|Księgę Mormona]] i kilka innych pism autorstwa [[Joseph Smith|Josepha Smitha]], stawiając je na równi z Biblią. Z kolei [[adwentyzm|adwentyści]], choć przyjęli protestancki kanon biblijny, dużym szacunkiem darzą również pisma [[Ellen G. White]] (szczególnie serię ''[[Konflikt wieków]]''), co często rodzi pytania o stosunek tych pism do Biblii.
