Stefan Stolarz: Różnice pomiędzy wersjami

|odznaczenia = {{order|KW|1}} {{order|KN|MN}} {{order|MW1918-21}} {{order|MDON}}

'''Stefan Stolarz''' (ur. [[31 sierpnia]] [[1889]] w [[Pisarzowa|Pisarzowej]], zm. wiosną [[1940]] w [[Katyń|Katyniu]]) – [[podpułkownik]] [[Piechota II RP|piechoty]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]], ofiara [[zbrodnia katyńska|zbrodni katyńskiej]].

Urodził się w 31 sierpnia 1889<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.muzeumwp.pl/oficerowie/?letter=S&page=52|tytuł=Oficerowie|opublikowany=|data dostępu=17 kwietnia 2015}}</ref> jako syn Tomasza. Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] służył w szeregach [[Armia Austro-Węgier|c. i k. armii]]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego dekretem z 3 kwietnia 1919 z zatwierdzeniem posiadanego stopnia [[porucznik]]a ze [[Starszeństwo oficerów|starszeństwem]] z dniem 1 maja 1918<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = 1302. Dekret | czasopismo = [[Dziennik Rozkazów Wojskowych]] | strony = 991 | data = Nr 41 z 12 kwietnia 1919 | url = http://www.sbc.org.pl/dlibra/plain-content?id=10956}}</ref>. Otrzymał przydział z dniem 1 listopada 1918 do 20 Pułkupułku Piechotypiechoty<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = 1334. Rozkaz | czasopismo = [[Dziennik Rozkazów Wojskowych]] | strony = 1001 | data = Nr 41 z 12 kwietnia 1919 | url = http://www.sbc.org.pl/dlibra/plain-content?id=10956}}</ref>. Brał udział w [[Wojna polsko-ukraińska|wojnie polsko-ukraińskiej]] i [[Wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej]] w w szeregach [[2 Pułk Strzelców Podhalańskich|2 Pułkupułku Strzelcówstrzelców Podhalańskichpodhalańskich]], pełniąc funkcję dowódcy kompanii. Został awansowany do stopnia [[major]]a piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Rocznik Oficerski 1923 | wydawca = [[Ministerstwo Spraw Wojskowych]] | miejsce = Warszawa | data = 1923 | strony = 403 | url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=119157}}</ref><ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Rocznik Oficerski 1924 | wydawca = [[Ministerstwo Spraw Wojskowych]] | miejsce = Warszawa | data = 1924 | strony = 347 | url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=59165}}</ref><ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Rocznik Oficerski 1928 | wydawca = [[Ministerstwo Spraw Wojskowych]] | miejsce = Warszawa | data = 1928 | strony = 170 | url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=59431}}</ref>.

Następnie został oficerem [[5 Pułk Strzelców Podhalańskich (II RP)|5 Pułkupułku Strzelcówstrzelców Podhalańskichpodhalańskich]] w [[Przemyśl]]u, w którym w 1923 był pełniącym obowiązki dowódcy batalionu sztabowego<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Rocznik Oficerski 1923 | wydawca = [[Ministerstwo Spraw Wojskowych]] | miejsce = Warszawa | data = 1923 | strony = 388 | url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=119157}}</ref>, a w 1924 [[kwatermistrz]]em<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Rocznik Oficerski 1924 | wydawca = [[Ministerstwo Spraw Wojskowych]] | miejsce = Warszawa | data = 1924 | strony = 334 | url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=59165}}</ref>. W 1928 pełnił funkcję dowódcy I batalionu w [[50 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych|50 Pułkupułku Piechotypiechoty Strzelców Kresowych]] w garnizonie [[Kowel]]<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Rocznik Oficerski 1928 | wydawca = [[Ministerstwo Spraw Wojskowych]] | miejsce = Warszawa | data = 1928 | strony = 64 | url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=59431}}</ref> Został awansowany do stopnia [[podpułkownik]]a piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Rocznik Oficerski 1932 | wydawca = [[Ministerstwo Spraw Wojskowych]] | miejsce = Warszawa | data = 1932 | strony = 22 | url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=59691}}</ref><ref>[http://laurahuta.blogspot.com/2011/01/awanse-marian-porwit-jan-klemens.html Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych nr 2 z 24 stycznia 1929 r.]</ref>. W 1929 został mianowany pełniącym obowiązki komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Kowel<ref>[http://laurahuta.blogspot.com/2011/03/gen-jozef-plisowski-pk-roman-abraham-pk.html Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 22 marca 1929 r.]</ref>, w 1932 pełnił to stanowisko w pełnym charakterze<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Rocznik Oficerski 1932 | wydawca = [[Ministerstwo Spraw Wojskowych]] | miejsce = Warszawa | data = 1932 | strony = 516 | url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=59691}}</ref>. W 1934 został przeniesiony w [[stan spoczynku]].

Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] 1939, [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] i [[Agresja ZSRR na Polskę|agresji ZSRR na Polskę]] z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietówSowietów. Był przetrzymywany w obozie w [[Kozielsk]]u. Wiosną 1940 został przetransportowany do [[Katyń|Katynia]] i rozstrzelany przez funkcjonariuszy [[Obwodowy Zarząd NKWD w Smoleńsku|Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku]] oraz pracowników [[NKWD]] przybyłych z [[Moskwa|Moskwy]] na mocy decyzji [[Biuro Polityczne|Biura Politycznego]] KC [[Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego|WKP(b)]] z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie otwartego 28 lipca 2000 [[Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu|Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu]], gdzie w 1943 jego ciało zidentyfikowano pod numerem 469 podczas ekshumacji prowadzonych przez Niemców (przy jego zwłokach zostały znalezione legitymacja wojskowa, karta członka [[Polski Czerwony Krzyż|PCK]], karta na broń, wieczne pióro, fotografia<ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Andrzej Leszek Szcześniak]] | tytuł = Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk | wydawca = Alfa | miejsce = Warszawa | data = 1989 | strony = 156 | isbn = 83-7001-294-9}}</ref>)<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=35&sub=635|tytuł=Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.|opublikowany=stankiewicze.com|data dostępu=4 marca 2015}}</ref>.