Brunhilda (królowa): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
to nie legenda |
Pilot Pirx (dyskusja | edycje) drobne redakcyjne |
||
Linia 60:
Podczas oblężenia Sigebert nieoczekiwanie zginął zasztyletowany (575). Zabójcami byli dwaj ludzie, którzy rzekomo uciekli od Chilperyka, by przejść na służbę Sigeberta. Śmierć króla spowodowała rozproszenie jego armii i Chilperyk I z Fredegundą ocaleli. Z inicjatywy Fredegundy ostrza były zatrute. Wobec tego Brunhilda wysłała syna Childeberta II do Austrazji, gdzie tamtejsi możnowładcy ogłosili go królem i ustanowili radę regencyjną (kobiety nie mogły być regentkami). Po wkroczeniu do Paryża Chilperyk wygnał Brunhildę do Rouen. Syn Chilperyka, a zarazem następca, [[Meroweusz (syn Chilperyka I)|Meroweusz]] (z małżeństwa z Audowerą), zakochał się z wzajemnością w swej 25-letniej ciotce-wdowie Brunhildzie. Zawarli potajemnie ślub sprzeczny z prawem kanonicznym, gdyż udzielający im go biskup Rouen, [[Pretekstat z Rouen|św. Pretekstat]], był ojcem chrzestnym Meroweusza.
Chilperyk uległ sugestiom Fredegundy i uwierzył, że syn chce go obalić i z żoną zapanować nad całym królestwem.
Potem miał miejsce proces biskupa Pretekstata oskarżonego o pogwałcenie prawa kanonicznego i obrazę majestatu królewskiego. Wszyscy sędziowie byli przekupieni; Pretekstata zesłano na wyspę Jersey. Powrócił po 7 latach (tj. w 585 r.) z inicjatywy mieszkańców Rouen, mimo zakazu owdowiałej już Fredegundy. Biskup pewien swego oparcia w ludzie udzielił jej napomnienia, a ta wynajęła łotrzyka{{styl}}, który pchnął go nożem — podobno podczas odprawiania nabożeństwa na oczach wiernych. Pretekstat umierając odmówił przyjęcia od Fredegundy pomocy lekarskiej i szydził z niej:
''Mnie Bóg każe opuścić ten świat, ty jednak sprawczyni wielu zbrodni przeklęta będziesz na tym świecie, a Bóg pomści na tobie moją krew.''
| |||