[[Plik:Buddha in Sarnath Museum (Dhammajak Mutra).jpg|thumb|240px|Posąg przedstawiający Buddę [[Siakjamuni]]ego nauczającego siunjatę, Muzeum w [[Sarnath]], [[Indie]].]]
'''Siunjata''' ([[Język pali|pāli]]. suññatā; [[sanskryt|sanskr]]. śūnyatā; शून्यता - pustka, pustość, niesubstancjalność; [[Język chiński|chiń.]] 空 ''kōng'', kongxing 空性; [[Język koreański|kor.]] ''kong'' 공, kongsǒngkongsŏng; [[Język japoński|jap.]] kū, kūshō; [[Język wietnamski|wiet.]] không, không tính; [[Język tybetański|tyb.]] stong pa nyid) – pojęcie występujące we wszystkich odłamach [[buddyzm]]u. Jest kluczowym pojęciem dla zrozumienia mahajany. Zgodnie z jej doktryną wszystkie rzeczy, czyli [[dharma|dharmy]], są przejawieniami pozbawionymi realnego istnienia czy definitywnego nieistnienia. Szkoły [[Wczesne szkoły buddyjskie|buddyzmu wczesnego]], na ogół przyjmowały istnienie dharm, takimi jakimi wydają się przejawiać, choć zakładały brak tożsamości "ja". W [[theravada|theravadzie]] suññatā odnosi się do doktryny [[anatman|anatty]], czyli niesubstancjalności wszystkich zjawisk jako pozbawionych "ja" i czegokolwiek, co należy do "ja"{{odn|Nyanatiloka}}{{odn|Thanissaro}}. Niniejszy artykuł został napisany w całości z punktu widzenia buddyzmu [[mahajana|mahajany]].
