Ewaryst Waligórski: Różnice pomiędzy wersjami

W 1989 został wiceministrem, następnie od 6 lipca 1990 do 11 lipca 1992 sprawował urząd [[Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej|ministra transportu i gospodarki morskiej]] w rządach [[rząd Tadeusza Mazowieckiego|Tadeusza Mazowieckiego]], [[rząd Jana Krzysztofa Bieleckiego|Jana Krzysztofa Bieleckiego]] i [[rząd Jana Olszewskiego|Jana Olszewskiego]]<ref>{{Monitor Polski|1990|27|215}}</ref><ref>{{Monitor Polski|1991|3|12}}</ref><ref>{{Monitor Polski|1992|1|1}}</ref>. W [[Wybory parlamentarne w Polsce w 1991 roku|wyborach parlamentarnych w 1991]] bez powodzenia ubiegał się o [[Senat Rzeczypospolitej Polskiej|mandat senatorski]] z ramienia [[Kongres Liberalno-Demokratyczny|Kongresu Liberalno-Demokratycznego]] w [[Województwo szczecińskie (1975–1998)|województwie szczecińskim]]<ref>Arkadiusz Kawecki, ''Od plebiscytu do wyborów. Narodziny demokratycznego systemu partyjnego społeczeństw regionalnych'', Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2006, s. 195, 227</ref>. Był członkiem ministerialnego zespołu negocjacyjnego prowadzącego rozmowy o wycofaniu [[Armia Czerwona|wojsk radzieckich]] i [[Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej|rosyjskich]] z Polski, które zakończyły się podpisaniem umowy międzypaństwowej 22 maja 1992. W 1993 był zatrudniony w charakterze st. radcy w Dyrekcji Generalnej PKP w Warszawie. W latach 1993–2000 reprezentował [[Polskie Koleje Państwowe|PKP]] w [[Bratysława|Bratysławie]]. Od września 2000 do sierpnia 2005 pełnił funkcję radcy ds. transportu [[Ambasada RP w Bratysławie|Ambasady RP w Bratysławie]]. Później został przedstawicielem [[PKP Cargo]] w Bratysławie.