Cesarstwo zachodniorzymskie: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Michu1945 (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Michu1945 (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Linia 102:
Pewnym jest, że gdyby Rzymianie zdecydowali się wtedy na bardziej stanowcze działanie przeciw Wizygotom, uniknęliby w przyszłości wielu kłopotów.
 
== Lata 406 − 455 ==
=== Najazd Radagajsa ===
Tymczasem za Dunajem nadal trwały ruchy etniczne wywołane naciskiem Hunów, które na przełomie 405 i 406 roku skutkowały wyprawą armii złożonej z rozmaitych plemion germańskich, która przekroczyła Dunaj pod wodzą [[Radagajs]]a i pomaszerowała na Półwysep Apeniński. Pojawienie się barbarzyńców na południe od Alp wywołało panikę w Italii, a na głowę Stylichona posypały się oskarżenia o nieudolność, w efekcie czego ten, chcąc ratować Półwysep i własną reputację, odwołał z Galii legiony strzegące granicy na Renie i skierował je do Italii. Dzięki temu udało mu się zadać klęskę barbarzyńcom, których niedobitki wycofały się po śmierci Radagajsa za Dunaj, jednak pozbawienie Renu osłony wojskowej okazało się krokiem o tragicznych dla Rzymu konsekwencjach<ref name=Vogt2>J. Vogt, s. 197.</ref>.
 
== Lata 406 − 455 ==
=== Przełamanie granicy Renu ===
Korzystając z nieobecności legionów na granicy na Renie, silne oddziały [[Wandalowie|Wandalów]], [[Alanowie|Alanów]], [[Swebowie|Swebów]] i [[Burgundowie|Burgundów]] sforsowały rzekę i zalały [[Galia|Galię]]. Stylicho, który tak szybko rozprawił się z armią Radagajsa, w tym przypadku nie docenił powagi sytuacji i prowadził opieszałe działania, które pozwalały najeźdźcom posuwać się w głąb kraju. Sytuacja w Galii wywarła także wpływ na [[Brytania|Brytanię]], gdzie złożone w większości z rekrutów galijskich [[legion]]y, dowiedziawszy się o bierności władz zbuntowały się i obwoławszy cesarzem jednego z oficerów opuściły wyspę lądując w Galii. Interwencja ta skomplikowała sytuację kraju, który oprócz teatru walk z najeźdźcą, stał się miejscem zaciekłej wojny domowej. Na obszarach nie objętych działaniami wojennymi zaczęło dochodzić do buntów [[Bagaudowie|bagaudów]], lokalnych separatystów, którzy wystąpili przeciw administracji rzymskiej i przejęli władzę na zdobytych ziemiach. Wszystko to potęgowało obraz chaosu, jaki zapanował w najechanym przez wroga kraju<ref name=Vogt2 />.