Korzeń: Różnice pomiędzy wersjami

[[Korzenie podporowe]] stabilizują roślinę rosnącą na grząskim podłożu. Są to [[Korzeń przybyszowy|korzenie przybyszowe]] ukośnie wrastające w ziemię, wyrastające z łodygi z różnych wysokości nad ziemią. Występują najczęściej u drzew i krzewów rosnących na terenach podmokłych, zwłaszcza w tropikalnych lasach deszczowych i namorzynach{{r|Szweykowska-2003}}. W lasach tropikalnych umożliwiają stabilizację mechaniczną i szybki wzrost w warunkach zacienienia, gdy lokowanie zasobów w korzeniu podziemnym oraz pniu w początkowej fazie wzrostu jest utrudnione{{r|Goldsmith-2007}}. U gatunków namorzynowych rozwój systemu korzeniowego w podłożu jest ograniczony ze względu na panujące w nim warunki beztlenowe. Częściowe odsłonięcie korzeni zapewnia lepszy dostęp do tlenu{{r|Kitaya-2002}}. Obecność korzeni podporowych pozwala osiągnąć relatywnie wysoki wzrost przy małej średnicy pnia. Zapewniają także kontynuowanie wzrostu na wysokość po częściowym zmieszczeniu drzewa{{r|Avalos-2010}}. [[Kukurydza zwyczajna|Kukurydza]] wykształca około 20–30 korzeni tworzących pierścień, wyrastających z podstawy łodygi i solidnie mocujących roślinę w podłożu. Korzenie te mogą znajdować się w całości w podłożu lub częściowo nad podłożem, jednak w obu przypadkach ich budowa jest taka sama{{r|Ennos-1993}}. Szczególną formą korzeni podporowych są [[korzenie szkarpowe]] – spłaszczone bocznie (w polskiej florze takie korzenie wykształca [[wiąz szypułkowy]] rosnący na [[siedlisko (biologia)|siedliskach]] [[las łęgowy|łęgowych]]{{r|Boratynska}}).