Gruzińska Droga Wojenna: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
dodano infobox
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m zamieniam magiczny ISBN na szablon
Linia 57:
 
== Historia ==
Szlak dobrze znany był już w starożytności. Od początku wykorzystywały go armie (np. rzymskie, perskie, mongolskie), kupcy a nawet całe ludy wędrujące między [[Azja|Azją]] i [[Europa|Europą]]. W czasach gruzińskiej monarchii szlak ten był mocno ufortyfikowany i najczęściej podległy bezpośrednio królom. Na początku XIX wieku po przyłączeniu Gruzji do Rosji potrzebne było utrzymanie stałej komunikacji z nowymi terenami<ref name=":02">Miłosz G. i A., Kaukaz, Warszawa,1979 s. 138- 139 {{ISBN |83-214-0014-0}}</ref>. Postanowiono przebudować istniejącą Drogę Darialską (od nazwy wąwozu). Prace nadzorowali inżynierowie Korpusu Kaspijskiego i pomimo dość wolnego tempa zostały one ukończone w 1814 roku<ref name=":02" />.
 
Droga była przejezdna cały rok i kursowała po niej tzw. ekstrapoczta łącząca [[Petersburg]] z Tbilisi. W 1834 roku uruchomiono również komunikację pocztową pomiędzy fortem we [[Władykaukaz|Władykaukazie]] a Tbilisi<ref name=":02" />. Na trasie powstały stacje pocztowe w których można było wymienić konie i zanocować<ref name=":02" />. Kryte bryki pocztowe zabierały oprócz poczty 20 pasażerów i robiły ponad sto kilometrów dziennie<ref name=":02" />.