'''Lambro, powstańca grecki. Powieść poetycka w dwóch pieśniach''' – [[powieść poetycka]] napisana przez [[Juliusz Słowacki|Juliusza Słowackiego]] w [[Paryż]]u w roku [[1832 w literaturze|1832]]. Jej pierwodruk ukazał się w trzecim tomie ''Poezji'' wydanych w [[1833 w literaturze|1833]] roku. Jak to określa sam poeta: ''Lambro jest to człowiek, będący obrazem naszego wieku, bezskutecznych jego usiłowań, jest to wcielone szyderstwo losu, a życie jego jest podobne do życia wielu mrących ludzi, o których przyjaciele piszą, czym być mogli, o których nieznajomi mówią, że nie byli niczym''<ref>Wypowiedź J. Słowackiego na podstawie: A. Witkowska, R. Przybylski, ''Romantyzm'', Warszawa 2003, str. 321</ref>. Utwór opowiada o greckim bohaterze walk wyzwoleńczych żyjącym w [[XVIII wiek]]u. Wcześniej walczył, w powieści zaś jest ukazany jako osoba niezdolna do czynu i doznająca klęski. Powieść charakteryzuje ukryta struktura autobiograficzna; podstawą jej napisania był upadek [[powstanie listopadowe|powstania listopadowego]], a także świadomość Słowackiego, że nie udało mu się bezpośrednio wziąć w nim udziału. "Lambro" jest także jednym z pierwszych w Polsce poetyckich opisów stanów narkotycznych, które wynikały z osobistych doświadczeń poety z [[opium]] czy [[meskalina|meskaliną]] oraz lektury ''Wyznań angielskiego opiumisty'' [[Thomas de Quincey|Thomasa de Quinceya]]. Narkomanii tytułowego bohatera autor nadaje wymiar metafizyczny; jest ona swoistą ucieczką przed życiem i przed sumieniem, przynoszącą zarazem ocalenie jak i klęskę<ref>A. Witkowska, R. Przybylski, ''Romantyzm'', Warszawa 2003, str. 323</ref>. Autor polemizuje także z poglądami na temat narodu zawartymi w ''[[Konrad Wallenrod (literatura)|Konradzie Wallenrodzie]]'' [[Adam Mickiewicz|Adama Mickiewicza]]. Fragment "Lambra" jest mottem "Kordiana".
