Bronisław Geremek: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne, drobne techniczne (sekcje, przeniesienie)
m drobne redakcyjne (jest sekcja o publikacjach)
Linia 43:
W 1955 ukończył studia na [[Wydział Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego|Wydziale Historycznym]] [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytetu Warszawskiego]], w tym samym roku wyjechał do [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]] na stypendium [[Smithsonian Institution]]<ref name="przegląd" />, w latach 1956–1958 odbył studia podyplomowe w [[École pratique des hautes études]] w [[Paryż]]u. W 1960 uzyskał stopień [[doktor (stopień naukowy)|doktora]], a w 1972 habilitował się w [[Polska Akademia Nauk|Polskiej Akademii Nauk]]. W 1989 otrzymał tytuł naukowy [[profesor]]a nauk humanistycznych.
 
W pracy naukowej zajmował się badaniami nad historią kultury i społeczeństwa wieków średnich<ref>{{Cytuj stronę |url = http://histmag.org/?id=1860 |tytuł = Bronisław Geremek nie żyje |autor = Kamil Janicki |opublikowany = histmag.org |data = 18 czerwca 2008 |data dostępu=2010-04-20}}</ref>. Publikował artykuły, odbywał wykłady i odczyty, napisał (niektóre jako współautor) 10 książek, z czego część została przetłumaczona na języki obce. Rozprawa doktorska z 1960 dotyczyła rynku pracy w średniowiecznym rzemiośle paryskim oraz problematyki [[prostytucja|prostytucji]] w tym mieście, natomiast praca habilitacyjna z 1972 grup marginesu społecznego w średniowiecznym [[Paryż]]u (''Ludzie marginesu w średniowiecznym Paryżu. XIV–XV wiek'', wydane w 1972 i ponownie w 2003). W kolejnych latach wielokrotnie powracał do tematu Paryża i ludzi marginesu (''Życie codzienne w Paryżu Franciszka Villona'' z 1972, ''Świat „opery żebraczej”. Obraz włóczęgów i nędzarzy w literaturach europejskich XV–XVII wieku'' z 1989, ''Litość i szubienica. Dzieje nędzy i miłosierdzia'' z 1989). Przyczynił się do rozwoju polskich badań nad [[exemplum|exemplami]] średniowiecznymi. Był redaktorem i współautorem dotykającego tej tematyki tomu ''Kultura elitarna a kultura masowa w Polsce późnego średniowiecza'' (1978).
 
Jako naukowiec w latach 1955–1985 pracował w [[Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk|Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk]] w [[Warszawa|Warszawie]]. W latach 1960–1965 był wykładowcą na [[Uniwersytet Paryski|Sorbonie]] w Paryżu i kierownikiem tamtejszego Centrum Kultury Polskiej. Uhonorowany został 23 tytułami [[Doctor honoris causa|doktora honoris causa]] m.in. przez [[Uniwersytet Boloński]], [[Uniwersytet w Utrechcie]], paryską Sorbonę, [[Uniwersytet Columbia|Columbia University]] w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]], [[Uniwersytet Jagielloński]] i [[Europejski Uniwersytet Viadrina]] we [[Frankfurt nad Odrą|Frankfurcie nad Odrą]]. W 1992 został mianowany profesorem wizytującym w [[Collège de France]]. Był członkiem [[Academia Europaea]], [[PEN Club|Pen Clubu]], Société Européenne de Culture, [[Collegium Invisibile]]<ref>{{Cytuj stronę |url=https://archive.is/XHZ3b |tytuł=Lista tutorów Collegium Invisibile |opublikowany=ci.edu.pl |data dostępu=2011-04-02}}</ref> oraz licznych towarzystw i stowarzyszeń.