7533
edycje
Zmiany
brak opisu edycji
}}
Ptak związał się z ruchem chrześcijańsko-ludowymchrześcijańsko–ludowym księdza [[Stanisław Stojałowski|Stanisława Stojałowskiego]]. W 1892 bez powodzenia kandydował w wyborach uzupełniających do galicyjskiego [[Sejm Krajowy (Galicja)|Sejmu Krajowego]]. W latach 1898–1902 wydawał ukazujące się w Krakowie pismo „Obrona Ludu”, organ stronnictwa chrześcijańsko–ludowegoStojałowskiego.
Wraz z Witosem Ptak wspomagał budowę [[Szpital Zakonu Bonifratrów św. Jana Grandego w Krakowie|Szpitala Bonifratrów w Krakowie]]. Został wpisany na listę dobroczyńców Zakonu Bonifratrów. Kiedy później podczas choroby nie chciał przebywać w szpitalu, w związku z jego zasługami dla zakonu bracia zakonni opiekowali się nim w domu. Przyczynił się też walnie do budowy murowanej szkoły w Bieńczycach – pierwszej tego rodzaju w powiecie, oraz do budowy domu parafialnego w [[Raciborowice (województwo małopolskie)|Raciborowicach]], przy historycznym [[Kościół św. Małgorzaty w Raciborowicach|kościele św. Małgorzaty]]. Ptak przyjaźnił się z artystami, zażyłe stosunki łączyły go z [[Włodzimierz Tetmajer|Włodzimierzem Tetmajerem]] (zachowały się listy). Tetmajer utrwalił Ptaka i Błażeja Czepca na jednym ze swoich pasteli.
}}
Wyspiański zaprosił na premierę ''Wesela'' w [[Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie|Teatrze Miejskim]] małżeństwo Ptaków, przy czym szczególnie zależało mu właśnie na opinii małżonki Franciszka Ptaka – Marcjanny z Szafrańskich, którą „cenił za praktyczny chłopski rozum”<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.nhpedia.pl/franciszek_ptak.html| tytuł = Franciszek Ptak| opublikowany = nhpedia.pl| język = pl| data dostępu = 27 stycznia 2015}}</ref>. [[Lucyna Kotarbińska]] pisała:
{{cytat|Wyspiański chciał koniecznie sprawdzić, jakież wrażenie zrobi ''Wesele'' na włościance, która ze światem naszym artystycznym i literackim nie ma bliższego zetknięcia.